Ecclesiasticus of de wijse sproken Iesu des soons Syrach. Nu eerstmael eurdeelt ende ghestelt in Liedekens, op bequame en ghemeyne voisen
(1565)–Johan Fruytiers[p. 161] | |
 ijser, sout// Melck, honich, daer bene uen// Meel
wijn, cleet, ende hout.
Sulck alle coemt den vromen
Te goede tot profijt, +
Den godtloosen salt comen +
Tot schade talder tijt,
Oock sijn een deel de winden
Gheschapen tot der wraeck,
Door t'stormen sy verslinden
Met schaelijcken nasmaeck.
Als Godt sijn straf wilt slechten
Ruyschen sy hooch en diep, +
Den toorne sy wtrechten
Des Heeren die huer schiep,
Vier, haghel, ende donder, +
Oock honger ende doot +
Sulcx schiep Godt elck bysonder, +
Hier tot een wrake groot.+
Veel boosen wilde dieren, +
Slanghen en draken fel,
Ende het t'sweerts bestieren +
Dient tot wraeck [en ghequel] +
Om boose te verderuen +
Elck sijn beuel volbringht,
Met vruecht doen sy verweruen
Dat Godt door haer ghehinght.
Dit begost ick te schrijuen, +
Ick hadde ouerdocht
Godts werck en sijn bedrijuen, +
Dat al wel is volbrocht, +
| |
[p. 162] | |
En dat sijn wonderdaden
Goet sijn, want hy beschut
Door sijn groote ghenaden,
Elck is tsijnder tijt nut.
Men behoeft niet te segghen
+ Dat sy niet al goet sijn,
Want elck in sijn wtlegghen
Is goet op sijn termijn,
Daerom salmen hier louen
Sijn name telcker stont,
Dancken Godt van hier bouen
Al met der herten mont.
|
|
