Ecclesiasticus of de wijse sproken Iesu des soons Syrach. Nu eerstmael eurdeelt ende ghestelt in Liedekens, op bequame en ghemeyne voisen
(1565)–Johan Fruytiers[p. 164] | |
Het LXXXVI. Liedeken vvt den selfden capittel op de vvijse, Doen Hansseling ouer der heyden riet. Psal. 69.
+ AL tghene dat hier wt der aerden coomt// Sal
hem weer derwaerts spoey en// Al twater dat
wt der zee hier stroomt// Dat salt weder int zee vloeyen//
vloey en.
+ Gheschincken en oock onrechtuaerdich goet
Die sullen onder oock drijuen,
Maer waerheyt en oock Godes woort seer soet
+ Dese sullen eewich blijuen.
+ Het goet der godtloosen verdroogh hier al
+ Ghelijck een beeck sonder reghen,
+ Tgheschinct maect huer vrolijcken in dit dal,
+ Sy vergaen sonder Godts seghen.
Nacomelinghen der godtloosen quaet
Crijghen gheen tacken reene,
+ Des onrechtuaerdighen wortel staet
Hier op eenen blooten steene.
Wanneer hy noch schoon hier aent water stont,
Onrijp soo wort hy wtgheroeyt,
Weldoen men voor grooten seghen vont,
| |
[p. 165] | |
En ontfermen de ziel verfroeyt. +
Wie arbeyt, en daer mede hem ghenoecht, +
Die heeft een rustsaem leuen,
Ja tis een schat den mensch toegheuoecht
Bouen veel schatten verheuen.
De kinderen telen en hier een stat, +
Verbeteren is te louen, +
Een eerlijck wijf is een grooten schat, +
En sy gaet dese te bouen. +
|
