Ecclesiasticus of de wijse sproken Iesu des soons Syrach. Nu eerstmael eurdeelt ende ghestelt in Liedekens, op bequame en ghemeyne voisen
(1565)–Johan Fruytiers[p. 166] | |
De ooch siet gheerne het schoone
Maer lieuer is een groen saet,
+ Een goet vrient sonder hoone
Sijnen vriende in noot bijstaet,
Maer grooter segh ick is de daet
Van man en wijf die Godt vresen,
En in als wel eens kunnen wesen.
+ D'een broeder helpt de ander in noot,
Maer medelijden helpt noch meer,
+ Gout, siluer achtmen hier groot,
+ Sy behouden hier den man seer,
+ Maer goeden raet, vrees vanden Heer
Passeren in alle saken
T'goet, hoe wel het moet hier can maken.
De vreese des Heeren oprecht
+ Die en sal niet ghebreken,
Is sy in meester oft knecht
Goet sijn al haer treken,
+ By den hof wert sy gheleken
Met Godes seghen vervult,
[Dus vreest Godt, bekent v schult.]
+ Tot bedelen v niet en gheeft,
Want het is beter steruen,
Wie op eens anders disch leeft
Die moet hier de eere deruen,
Oock moet hy hem menichweruen
Besondighen heur vremde spijse,
T'arbeyden ick veel meer hier prijse.
Maer een vernuftich mensche
Die sal hem daer voor hoeyen,
Anders is sijnen wensche,
Al can sulcx den buyck hier voeyen,
En d'onbeschaemde doen groeyen,
Het leste dient niet versweghen,
Boose cortse wort dan ghecreghen.
|
