Ecclesiasticus of de wijse sproken Iesu des soons Syrach. Nu eerstmael eurdeelt ende ghestelt in Liedekens, op bequame en ghemeyne voisen
(1565)–Johan Fruytiers[p. 209] | |
Hy rechtede sijn ampt daer vuyt +
Op den altaer met soet gheluyt,
Daer hy den hoochsten Godt almachtich
De offerande was deelachtich.
Hy stack oock wt sijn hant seer fijn, +
En offerde den rooden wijn,
Hy goot aen den altaer ter eeren
De coningh ende Heer der Heeren.
Arons saet riep luyt onbelet,
Ende elck die blies dan sijn trompet, +
Met sterck gheluyt twelck clonck eendrachtich
Op dat huer Godt sou sijn ghedachtich.
Doen viel het volck ter aerden saen
Op huer aensicht, en riepen aen
Den Godt die last en druck can stelpen,
Dat hy huer alle woude helpen.
Ende de sanghers loofden hem +
Met psalmen elck met sijnder stem,
Het gansche huys dat heeft ghecloncken,
De herten can de Heer ontsoncken.
Den Alderhoochsten baden sy
Dat hy huer altijt wou staen by, +
Oock huerder soude sijn ghenadich
Ende een stercke hulp ghestadich.
Als den Godts dienst dan was voleynt +
En tvolck van daer hem heeft ghewent,
Soo sachmen hem sijn hant wtrecken,
Ende Godts seghen dan ondecken.
Hy wensschte huer heyl in Godts naem,
Dan baden sy wederomme bequaem
Ende namen aen des Heeren seghen, +
Tot danck waren sy al gheneghen.
|
|
