Den gheestelijcken echo
(1694)–Johanna de Gavre–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Grande princesse. (ofte) Vlucht soeten Iesus, vlucht mijnen beminden.1. GAet ziel loopt naer den hof van Oliveten,
Uwen tijdt vergeten, by Heer Iesus soet,
Die water sweet en bloet,
| |
[pagina 129]
| |
Hy is alleene, suchten en weenen,
Hy schut en beeft door anghst en grooten noot,
Heel sijn ziel en herte,
Is vol smerte,
Droevigh tot der doot.
2. Wel moet het zijn een droefheyt ongemeten,
Die u doet sweeten water ende bloet,
In sulck een overvloet,
O droeve tijden, moet ghy dan lijden,
O Heer die zijt self d'onnooselheydt,
Comt sondighe zielen,
Voor hem knielen,
Thoont hem danckbaerheydt.
3. Berst uyt van traenen ghy versteende ooghen,
Cont ghy ghedooghen, dat den Schepper weent,
En blijven noch versteent,
Leert ziel hier proeven, u te bedroeven,
Cont ghy noch wesen bly door s'werelts vreught,
Als Godt leydt vol vreese,
| |
[pagina 130]
| |
Eensaem weese,
Ghy wel weenen meught.
4. Het Leven wordt met eenen kus verraden,
O boose daden! ô verraders mont!
En sinckt ghy niet ten gront,
Sult ghy vernielen, den Godt aller zielen,
Moordaedigh seyt, ghy doodt de eeuwigheydt,
Door't teecken van vreden,
Die ons heden
VVerckt ons saligheydt.
5. Den Heer die wordt als eenen dief gheknevelt,
En neer ghesnevelt, onder dat ghespuys,
Met tieren en ghedruys,
Siet hoe s'hem sleuren, jae schier verscheuren,
Ten waer de liefde, soo en bonden hem
Gheen koorden oft seelen,
Van het g'heelen
Gans Jerusalem.
6. Ach siet ghy wort gesleurt, geslijpt, getrocken,
| |
[pagina 131]
| |
Met sweerd' en stocken slaen s'hem hier en daer,
Oft hy gheen mensch en waer,
O helsche furie, wat smaet, injurie
Sal lijden noch des vaders eenigh kint,
In het huys van Cayphas,
Als het boos ras
Hem sijn ooghen blint.
7. Ach mocht ick gheven my voor u in banden,
Aen dees vyanden, om te zijn ghedoodt,
Die ben van deughden bloodt,
Ghy die bevonden, wordt sonder sonden,
Blyft in het leven aldersoetsten Heer,
Laet my liever sterven,
Duysent werven,
Als maer eenen keer.
|
|