Den hoonig-raat der psalm-dichten ofte Davids psalmen met d'andere lof-sangen

Den Lxxxij. Psalm.

God staat in sijn vergaaderingen,
Als hoogste richter aller dingen:
Hy oordeelt oover goed, en quaad,
In 't midden van der gooden raad.
Hoe lange zult gy-lieden wijken
Van 't recht, en onrecht oordeel strijken?
En 's goddeloosen aangesigt
Aanneemen, als gy sit, en richt?

2 Doet recht den armen, en den weesen,
Zo toont gy God oprecht te vreesen:
Rechtvaardigt die sijn leed u klaagt,
Verdrukt, of arm, om hulpe vraagt.
Verlost geringen uit hun lijden;
Wilt den behoeftigen bevrijden;
Rukts' uit de hand, en 't boos geweld
Der goddeloosen, dat hen quelt.

3 Helaas! 't is alles hier vergeeten,
Men weet van kennis, noch geweeten;
Sy wand'len steeds in duisternis,
Dies ist al los, wat seeker is;
Dies sietmen d' aardrijks gronden beeven.
'k Heb u wel voormaals d' eer gegeeven,
Van kind'ren Gods te zijn beroemt;
Ia, 'k heb u Gooden selfs genoemt.

4 Nochtans zult gy het leeven derven,
En, als gemeene menschen, sterven;
Ia vallen, als der Vorsten een;
Met wien gy hebt den dood ge-

[fol. P6r]

meen.
Sta op, o God, en wil ontwaaken,
En oordeel eens des aardrijks saaken;
Want gy besit, in eigendom,
Al 't volk, en naatiën rondom.