Der Griecxser princerssen, ende jonckvrouwen clachtige sendtbrieven, Heroidum epistolae ghenaemt
(1559)–Cornelis van Ghistele–
Auteursrechtvrij
[Folio 4v]
| |
Hier beghint de tvveede Epistele, die Vlysses schrijft tot Penelope.
Ende beghint aldus int Latijn,
Pertulit ad miserum tandem tua casus Vlyssem
Penelope chartis verba notata pijs.
ICK rampsalich Vlysses ten lesten ontfanghen hebbe
Vwen brief Penelope, daer ick menich lieflijck woort
In beuinde (dies ick naer v verlanghen hebbe)
Bekennende v hantscrift, en v trouwelijck rappoort,
Mijns verdriets een troostbarich confoort,
Och hoe soudick v eenichsins connen vergeten,
Ghy claecht dat ic traech bẽ tuwaerts: redene orboort.
Dat en hebben de Griecken my niet verweten,
Doen ick gheueysdelijck dul scheen en beseten,
Om v gheensins (soo ghy weet) te verlatene.
Noch ontbiedy dat ick my niet en sou vermeten
Te schrijuene, maer met den lijue v comen te batene:
Als ick ghereet ben om seylen, pijnt dit te vatene,
Dan compt my AEolus teghen als die valiande stout.
Contrarie wint menighen wt sijnen lande hout.
| |
[Folio 5r]
| |
Troia en hout my, ghy en dort op haer spouwen niet,Ga naar margenoot+
Sy is tot asschen en heel ten gronde.
Hector is versleghen, ghy en dort nu grouwen niet,
En Priamus is gheraect met des doots wonde,
Roesus camp ben ick oock als de ghesonde
Ontcomen, en hem subtijlijck ghebrocht ter doot.
Pallas tempel (danck heb god diet my ionde)
VVas ick beroouende sonder slach oft wederstoot.
Ick stont oock int peert gheharnast bloot,
Daer ick toe ghecoren was, noyt meerder vereysen,
Ick en vreesde niet, nochtans wast wel noot,
Doen Laocoon riep straf sonder veysen
Verbrandet peert, ick en mocht niet deysen.
Hy sprack oock noch, verstoort van sinne,
Betrout der Griecken schenck niet, bedroch isser inne.
Duer my Achilles int graf met grooter weerdẽ quamGa naar margenoot+
Die van Paris was verradelijck doersteken,
Tdoot lichaem ic op mijn scouwers vander eerdẽ nam,
Sijn moeder leuerende, het is ghebleken:
Dies ick sijn wapenen hebbe loflijck ghestreken,
Die eylaes in zee sijn met meer goedts bleuen,
Met alle mijn gheselschap, dies my dooghen leken,
Niet en hebbick behouwen, dan alleene dleuen,
En v liefde die my heeft duer al ghedreuen,
Niemant en heeft ghemineert haer virtuyt,
Noch Scylla, noch Carybdis, al was icker beneuen,
Noch Antiphates wreet, noch tsoet gheluyt
Der bedriechlijker mereminnẽ, noch geẽderhãde cruyt
Duer consten, en heeft geuioleert mijn liefde sucadich.
Perikel oft noot en let gheen trouwe ghestadich.
| |
[Folio 5v]
| |
Ga naar margenoot+ Voor al, altoos om v gepeyst heb ick
Veel verdriets geleden met cranck besoeuen,
Ouer zee, ouer sant, sorgelijck ghereyst heb ick,
En heet, en cout, ouer, al moeten proeuen,
Maer hier af meer te scrijuen mocht v bedroeuen,
Wãt vrouwen sijn weemodich vã hertẽ gemeynlijck.
Van Circe, oft Calipso, wij niet en behoeuen
Oock meer te vermanen certeynlijck.
Och als ick van Antinoes en Polibus vileynlijck
VVorde lesende, mijn bloet wert cout als ijs dan:
Hebben v soo veel gesellen onreynlijck
Begeert? (wee my) sydy noch eẽ ongecrooct rijs dan?
Soo geue ick v bouen alle vrouwen prijs dan.
Heeft uwẽ bedructẽ mõt huer noch mogẽ behagẽ oock
So muechdy wel de croone der schoonheyt dragẽ oock.
Ga naar margenoot+ Met subtijlheyt hebdy dickwils afgheset,, haer
Soo ick verstae, en met loose cueren.
Och lieuer ick van Poliphemus verplet,, waer
(Die de menschen met sijnen tanden, can verscueren)
Dan dat sulcke oneere v sou gebueren,
Ia, oft lieuer ware ick gestoruen in Tratien
Doen ick aen Ysmaron seylde met quay auonturen.
Noch lieuer oock gebleuen in Plutoos habitatien,
Daer ick sach veel wonderlijcke imaginatien:
Mijns moders doot ick daer eerst wert gheware,
Die int leuen noch hadde huer speculatien
Doen ick wt Griecken schiet (noyt droeuer mare)
Sy vloot van my, om dat ick int clare
Haer veel bestont te vragen duer der liefden treken.
Qualijck machmen, die begrauen sijn, toespreken
| |
[Folio 6r]
| |
Proteselaũ sach ic oock rampsalich vã faetsoene,, daerGa naar margenoot+
Die op de Troysche eerde eerst sinen voet,, stelde,
Dus Hector hem (ongheureest van opinioene,, claer)
Gewaerschout zijnde met eenen stouten moet,, velde.
Dies Laodamia binnen corter spoet,, telde
Des doots graden, oock haren man valiant
Volgende: liefde (soot scheẽ) haer daer toe soet,, quelde
Gewillich als een amorues triumphant,
Voor haren dach steruende. noch ick daer vant
Aylacen Agamennon, noyt deerlycker doyen,
Vermoort van sijn huys vrou, en vã AEgistus dẽ quãt
Daer sy me boeleerde, om huer verfroyen.
Niemant en had hem ghehindert voor Troyen,
Nauplion en creech oock niet van sinen veeren
Diemen minst acht, dickwils aldermeest deeren.
Och wat batet my dat Hectors wijf en sustereGa naar margenoot+
Stonden onder de gheuanghene Troyinnen,
En Hecuba van outheyt te ongerustere,
Luttel vruechden heb icker duer moghen winnen.
Een grouwelijck teecken dede sy versinnen
Mijnen schepen, doen icxse ontmeerde.
Een deerlijck huylende gheclach mochtmen bekinnen,
Als sy in eenen rasenden hont verkeerde.
Dies de zee die stil was, rouwelijck verweerde,
En AEolus iaechde sijn winden wt alle holen.
Sint ter tijt oyt my onsalicheyt verseerde,
En hebbe al de weerelt om moeten dolen.
Och oft God Tiresias hadde beuolen,
Soo voorsinnich mijn doot te ordinerene,
Als al mijn lijen warachtich te propheterene.
| |
[Folio 6v]
| |
Ga naar margenoot+ Alle droefheyt die hy my toescrijuende,, was
Te lande, te watere, heb ick betruert.
Maer met beter voerspoet is tschip nu drijuende,, ras
VVant sint dat Troien is om gheruert
Heeft Pallas gheweest op my versuert
Ramp en ongheluck my aeniagende met hoopen,
Maer nu biedt sy my daenschijn ionstich ghefiguert,
Dat Aiax misdaen heeft, hebben moeten becoopen
Eylaes wy Grieken. men siet Diomedem loopen
Dwalende lanx de zee met groot verstranghen.
Teucer Telamons sone can oock qualijck ontknoopen
De stricken des verdriets, die hem omuanghen
Benaut in dzee met scarpe prangen.
Menelaus selue ons al int gemeene slacht,
Pallas haet heeft veel Griecken in weene bracht.
Ga naar margenoot+ O Plistenides, te rechte men v geluckich,, heet
Al wast dat ghy oock in dzee verdwaelde,
VVat hindere v aenquam, oft druckich,, leet,
V liefste huysvrouwe ghy altoos aentaelde
Die met haer liefde altoos v lijen smaelde.
Haer vriendelijcke cuskens mochtẽ v niet ontwayen.
Al was de zee straf, v sulcx niet en faelde,
Altoos tomhelsene bereet om v verfrayen.
Mocht ick oock soo, ick ware te min belayen,
Met v seylen Penelope tot elcker stont wijt,
Ghy soudt de scepen op dzee ooc sachtelijck doẽ swayẽ
Maer den geest (die pijne met v liefde duerwont lijt)
Om dat ghy en Telemachus noch bey gesont sijt
Verlicht my, en verdreuen de smerte is.
So duer dẽ dach dẽ nacht, en duer dwit tswerte is.
| |
[Folio 7r]
| |
Maer ick beclage, o scoone robbijne soet,Ga naar margenoot+
Dat ghy tkint weer ghesonden hebt ouer dzee turbulent
Naer Spaerten, en Pilon, met anxst en pijne vroet
Om nae my te vragene diligent,
Den baren noch onbequame en ongewent.
De zee is periculoes voer hem ochermen.
Ick ben (god danck) deynde mijns verdriets ontrent.
Ghy sult my haest vernemen, laet af v kermen,
Vriendelijck suldy omhelst worden met mijnen ermen
Secretelijc, niemãt (dan ghy) en sal my bekennen siet.
In eenen openėn strijt daer (als byen die swermen)
De vijanden crielen, en machmẽ sonder versinnẽ niet
Subijt inuallen, noch met cracht winnen niet.
Eenen bequamen tijt sal ick verwachten.
Menigen sal ick sijn vrucht doen dinnen siet
Die op Vlysses comste nu luttel achten.
My verlangt nae de vre by daghen by nachten
Om te ghebruyckene uwen weertsten mont
En te vernieuwene ons trouwijelck verbont.
Hier eyndet die tweede Epistele. |
|