Der Griecxser princerssen, ende jonckvrouwen clachtige sendtbrieven, Heroidum epistolae ghenaemt
(1559)–Cornelis van Ghistele–
Auteursrechtvrij
[Folio 37r]
| |
Hier beghint de antvvoorde die Paris schrijft tot Oenone,
Ende beghint aldus int Latijn.
Quae satis apta tibi tam iustè nympha quaerenti
Rescribam, fateor quaerere verba manum.
DE hant is vast besich Princersse reyn siet
Om v, die clachtich sijt, te responderen.
Sy ouerleet van als, maer sy en beuint certeyn niet
Dat ick my eenichsins mach excuseren.
Mijn feyten selue my condemneren
En met Helenaes liefde ben ick so beuaen,
Dat ick qualijck teghen v can argueren,
Ick bekenne mijn schult, ick hebbe misdaen,
Oordeelende my seluen, na v eyghen vermaen,
En Cupido heeft my soo te rugghe ghenomen,
Dat ick een ander moet nu te dienste staen.
Al ist dat ick mijn trouwe tot uwer onuromen
V, eerst gheiont hebbe, al ben ick nu comen
Onder een anders iock, duer Cupidoes spueren,
VVie leeft, die weet, wat hem sal ghebueren?
| |
[Folio 37v]
| |
Ga naar margenoot+ Ick en was doen niet, dwelck ghy my verwijt oock
Soo edel, docht my, oft groot van machte,
Ick en wist niet dat Hector, ick kent ick lijt oock,
En Deiphobus waren van mijnen geslachte,
Noch Hecubam ick oock doen niet en achte
Voor mijn moeder sijnde een coninginne,
Doen ick de schapen met v dagelijcx wachte
Die ghy weert waert dwelck ick bekinne
Datse hadde geweest v swagerinne.
Maer liefde, en gebruyct redene oft mate
Ghy sijt gequetst en ontsteken met mijn minne
Niet sonder uwẽ wille, wãt ghy noch vroech en late
Hinderlijck mint, tot uwer onbate
Ia al ist dat de velt Goden v te wijue begheeren
Mijn liefde condy noch qualijck van v gheweeren.
Ga naar margenoot+ Dat ick duer een anders liefde blaken moet
Dat en wilt doch niet wijten mijnder ontrouwen,
Sulcx is my toe ghescreuen om meerder saken vroet
Daer v Cassandra, heeft af comen waerscouwen,
Also uwen brief seluer can ontfouwen,
Eer ick Helenam oyt sach, heeft onbestierich
Mi Cupido genoept met sulck benouwen
Dat ick blaecte duer haer liefde vierich.
Hy dede my minnen onmanierich
Den genen die ick noch niet en kende,
En hebbe haer moeten halen schoffierich
Als der minnen ruyter met grooter allende:
Daerom tracteert my met een soete amende
En wilt den patienten doch sijn genadich:
Herte, oft wille, en was v noyt versmadich.
| |
[Folio 38r]
| |
Bitterlijck ghy weende ick bent gedachtich nochGa naar margenoot+
Als ghy duer mijn suster verstont alsulck bedien
En ghy spraect met herten onsachtich noch
Alsulck verdriet biddick moet van ons vlien.
Maer nochtans ist sake dat moet geschien
So bid ick, sijnde met sijnder liefden gewont,
Dat Paris van my gheensins duer dien
Beschadicht en worde tot eenigher stont.
O getrouwe Oenone aenmerckt den gront,
Cupido wiens pijlen my hebben duer volgen,
De selue, daerom gratie my iont,
Heeft v oock eylaes in dit net ghetogen.
Peyst hoe machtich dat hy is onghelogen,
Die Iuppiter als een stier beleeden can
En als hy wilt, met swanen pluymen cleeden dan.
Hadde Iuppiter niet verandert sijnen persooneGa naar margenoot+
In een swaen, als men hem na Leda sach sporen,
Soo en waer dese wtnemende Helena schoone,
Tot mijnen ghebruycke niet gheboren,
VVie soude gelooft hebben, hier te voren,
Dat den stouten Hercules die niemant en omsach,
Een vrouwe die hy hadde vercoren,
So onderdanich sou wesen nacht en dach,
De liefde hem dwanck sonder verdrach,
Dat hy haer de wolle te vueren span.
Peyst Oenone wat de minne dan vermach,
Hy die leeuwen, beeren, en serpenten verwan,
En gheacht was voor de vroomste man,
Heeft hem duer liefde laten verdoouen,
Venus can hert, sin, en verstant beroouen.
| |
[Folio 38v]
| |
Ga naar margenoot+ Phoebum hebdy oock soo ick bekinne
Veracht, tis schande dat ickt vermane.
My lieuer dan hem thoonende v minne,
Niet dat ick beter dan hy was, maer (soo ick wane)
Cupido heeft v met fellen bestane
Met sulcke pijlen willen raken,
En soo ghebracht onder sijn standaerts vane,
Maer stelt v te vreden, al moetti smaken
Dit bitter sop der ontrouwen, en in onrusten waken,
VVant die ick beminne, ick bidde ghenade,
Is gheboren, wie soudse laken,
En ghesproten van Iuppiters sade,
En dan haer schoonheyt bouen al vroech en spade
Is my schoffierlijck, en v een smerte,
Schoon ghesichte doet ontvoncken een edel herte.
Ga naar margenoot+ Och, oft ick gheen ordeelder onbequame
Hadde gheweest o Oenone ghepresen,
Ouer die schoonheyt der drij Goddinnen eersame,
Soo en sou ick inden grooten haet niet wesen
Van Iuno, en Pallas, die met nijdige pesen
Op my vergramt sijn, om dat ick hebbe ghelaudeert
De schoonheyt van Venus reyn wtghelesen
Die met tvier der liefden elcken inflammeert,
En haren sone Cupido daer toe inspireert.
Nochtans en can si selue niet ontgaen
Haer eyghen pijlen. maer wort ghepersequeert
Van haren sone, en is hem oock onderdaen.
Heeft haer eyghen man, haer oock niet gheuaen
Int yseren net met Maers als een concubijne,
Gheen argher dan der liefde subiect te fijne.
| |
[Folio 39r]
| |
Nu heeft sy Maers daer na verlaten oock,Ga naar margenoot+
En Anchysen haer schoonheyt gheiont.
Dies Maers der minnen cracht wel mach haten oock
Die duer haer nu queelt van minnen onghesont,
Ist wonder dat ick Paris die ben ghewont
Met Cupidoes strale als der minnen knecht
V Oenone begheue, als Venus goet ront
Haer minnaers selue soo heeft wtgerecht.
Ghy en sijt oock niet soo onuerstandich en slecht
Ghy beuroet wel Oenone dat de liefde blint
Niet gheduerich en is aen elcken ghehecht.
Ick beminne nu, die Menelaus mistroostich ghesint
Hier voormaels so vierich oock heeft bemint,
En die ghewillich na Troyen met my gheulucht is,
Dies onder de Griecken nu een groot gherucht is.
Met duysent schepen wel ghewapent en ghemantGa naar margenoot+
Comen si na Troyen vol stouter cueren,
Maer luttel vreese ick: haer schoonheyt playsant
Is weert datmer een orloghe om sal vueren,
Ghy merckt selue hoe Menelaus is in rueren
Met sijnen broeder Agamemnon machtich,
Die ick wederstaen sal totter lester vren
Duer de liefde die in my werckt onsachtich,
Maer isser noch eenighe hope in v warachtich,
Dat mijn sinnen van haer souwen mogen declineren,
Baert dan v consten met v cruyden crachtich,
Verdrijft mijn liefde sonder cesseren
Ick e wil gheensins teghen v rebelleren
Ghebruyct de subtijlheyt die v Phoebus gegeuẽ heeft
Ghedenct wat Circe duer conste bedreuen heeft.
| |
[Folio 39v]
| |
Ga naar margenoot+ Mane, en sterren hebdy doen verdwijnen,
En vã dẽ dach dẽ nacht gemaeckt, soot mocht blijken
Als ick de beesten stoude, tdocht mi wonder schijnen,
Dat de felle leeuwen in alle wijcken
Onder de schapen duer uwer woorden practijken
Saecht als lammerkens ghingẽ, ooc moet ick verhalen
De riuieren Zanthus sachmen te rugghe strijken
En Simois, duer de cracht uwer talen,
Tis nu tijt Oenone, toont, en baert sonder falen
V consten, en crachten, aen v, oft aen my
Verdrijft uwen brant, die v brengt in qualen,
Of verdrijft mijn hitte, die my, mijns selfs onurij
Is beruerende, dus segge ick met warachtich belij,
Int sluyten van desen brieue ten fijne,
Laet coelen v hitte, of doet coelen de mijne.
Hier eyndt dese Epistele. |
|