Der Griecxser princerssen, ende jonckvrouwen clachtige sendtbrieven, Heroidum epistolae ghenaemt
(1559)–Cornelis van Ghistele–
Auteursrechtvrij
[Folio 147v]
| |
Hier beghint de Epistele, die Phaon scrijft tot Sappho.
| |
[Folio 148r]
| |
Dat ghy vlammende sijt ontsteken
Met mijnder liefden, en seer onbestierich
Ia hittigher dan den berch AEtna is v spreken
Die nacht, en dach, is blakende vierich.
O Sappho my verwondert dat ghy so onmanierich
Van Venus v hebt laten verwinnen:
Die sijt so gheleerde poetersse chierich,
En die goet, en quaet wel cont versinnen
Duer v scientie, die alle swaerheyt doet dinnen:
En die crachtigher is soudick meenen
Dan Cupido het kint der minnen,
Dwelck duer ledicheyt ontfanckt alteenen
Sijn voetsele, ia tot een ieghelijcks vercleenen.
Maer alsmen ledicheyt wel schouwen canGa naar margenoot+
Cupidoes crachten voorwaer flouwen dan.
Hier om wilt v wat veronleghen
Met studatien, dit is mijn ontbien.
V vierighe liefde tot mywaerts gheneghen
En uwen brant, suldy blusschen duer dien,
Becommerde sinnen (so wy daghelijcx sien)
En bemint Venus tot gheender hueren,
En Cupido sal oock van de sulcke vlien.
Aldus doende sal v ghebueren
Lauenisse, en v hertsweerighe dolueren
Sullen verlicht en, de wijle ghy mijn presentie
Deruen moet: v vierich becueren
VVilt vercoelen duer v scientie.
Tis een groote duecht, en een wijse intentie,
Voer de ghene die wilt leuen gherust,
Te be dwinghene fijnder herten lust.
| |
[Folio 148v]
| |
Ghy muecht segghen die ghesont is van herten
Die can den siecken wel onderwijsen,
Maer die gheuoelt dinwendighe smerten
En can sulcks dicwils niet gheprijsen:
Al mocht daer duer sijn ghesontheyt wt rijsen.
Ick kenne dat waerachtich is, maer
De ghewonde en mach na sijn veriolijsen
Noch na sijn lust niet leuen voerwaer,
Hy moet dicwils tghene dat hem valt swaer
VVederstaen, en proeuen een bitter medecijne,
En abstineeren van al tghene eenpaer
Dat hinderlijck is, so sal de pijne
Allenskens verlichten, en met blijen aenschijne.
Weder comen ter banen: maer hy cort sijn leuen
Die de siecte altoos wilt voetsel gheuen.
Maer nu moet ick noch spreken int ghelijcke,
Die Cupidoes gheschut can wederstaen
Die mach hem wel salich heeten tsy arm of rijcke.
En die Venus noyt en was onderdaen,
Die en weet niet wat lijen is, so ick duer vermaen
VVel can beuroeien, en aen my beuinde.
Maer al ben ick secretelijck van v ghegaen
Laet v niet duncken o liefste beminde,
Dat ick gheensins, tot dien inde,
Om v te verlatene, ben ghereyst
Na Sicilien als de onghesinde.
Maer mijn herte tuwaerts noch ongheueyst
Nacht, en dach, certeyn om v peyst.
VVant al is men somtijts verre gheseten,
Deen lief can dander qualijck vergeten.
| |
[Folio 149r]
| |
Ghy sorcht dat my nu sullen behagen
De vrouwen in Sicilien, totter liefden ydoone:
Vreest daer vuer niet, laet staen v clagen,
VVant dees vrouwen en sijn by uwen persoone
Niet te gelijckene, niet weert een boone
En achtick haer schoonheyt, ick belijt v bloot,
VVant ghy Sappho alleene spandt de croone
Bouen alle vrouwen om v geleertheyt groot,
Dies mijn liefde tot uwaerts minioot
Oyt gegroeyt heeft, ia dach en nacht,
En mijn ionste die ick v oyt boot
Is daer duere eerst ontsteken met vierigher cracht:
En al ist dat ghi v schoonheyt so seere veracht,
Op sulcke woorden en wil ick niet dincken:
Liefs oogen, altoos in liefs herte blincken.
V deert seere ons subijtelijck scheyen ras,
En dat ick sonder oorlofben van v gegaen,
En dat de liefde die tusschen ons beyen was
Daerom verslapt is: maer hoort mijn vermaen,
Alsulcx hebbic om beters wille gedaen,
VVant scheyen van lieue is een groote pijne:
Al en hebbic ooc van v niet ontfaen
Eenighe giften, om ws telcken termijne
Duer sulck aensien gedachtich te sijne,
Laet v doch datte niet wesen leet.
VVant sulck gedencken sou my ten fijne
Altoos wesen een doloruesheyt wreet:
VVant wiens herte blaecte in liefden heet,
Hem noch pijnlijcker voorwaer crincken wilt,
Die om liefs absentie altoos dincken wilt.
| |
[Folio 149v]
| |
Gheen memorie en behoeue ick van v voorwaer,
VVant niet dan te dickwils coemdy in mijnen sin,
Als ick deruen moet v presentie claer,
Snachts coemdy my te vueren, ia niet min
Dan icke in uwen visione bin.
Ons minlijck solaes en can ick niet vergeten,
Al scheppick daer duere nu cleyn ghewin.
Maer ghy laet my oock in uwen brief weten
Dat ghy v seluen (o dwaes vermeten)
Verdrincken wilt, in Leucades riuiere,
Och, al ben ick verre van v gheseten
Mijn leuen soudi oock eynden, duer dien bestiere
VVilt v daer af mijen, bruyct redene en maniere
Metter tijt sal minderen v vierighe pijne,
Bewaert v leuen, so bewaerdy dmijne.
FINIS. |
|