Gedichten en rijmen

[p. 24]

De brug.
Toen Mina mij naar den tunnel vroeg.

Wat vraagt ge, ô meisjen! naar 't gewrocht,

Van 't Albionsche strand?

Wat schetst uw kleine hand

Dat duiz'lingwekkend kunstgedrogt

In 't vochtig oeverzand?

Wat roemt ge 't overzeesch gewest,

Dat onder 's afgronds boôm

Den een' en and'ren zoom

Met ijz'ren boeijen zamenprest,

En spot met vloed en stroom?

Die brug - 't is waar! - ze is trotsch gebouwd,

Maar ik - geloof het vrij, -

Ik bouw, vergunt ge 't mij,

Een brug, die, schoon al niet zoo stout,

Veel schooner is dan zij.

[p. 25]

 

Van hart tot harte voert haar baan;

 

Niet elk mag haar betreên:

 

Want slechts de liefde alleen

 

Mag over haren kruisboog gaan;

 

De liefde en anders geen.

 

 

 

Aanvallig meisjen! zoudt ge wel

 

Die brug eens willen zien?

 

Wel nu, het kan geschiên;

 

De bouw gaat als de wind zoo snel,

 

Mits, gij moet bijstand biên.

 

 

 

Zie me eens met vriend'lijke oogen aan.

 

Braaf! - Druk uw lippenpaar

 

Op 't mijne vast! Ziedaar,

 

Mijn hart is bij u ingegaan:

 

De schoone brug is klaar!