De poësy van de geest en deugtryke juffrouw G. Gordon de Graeuw

Scherpe Prediking van de Wet der Tien Geboden.

GY menschen, die den Christen Naam

Op 't voor-hooft voert, en op derft geven,

Gods Wet den Zegel van uw leven

Te zyn, ik roep u al te saam;

Niet tot een praetjen slegs in 't hondert:

Maar tot het luystren na Gods stem,

Op datse u digt op 't herte klem:

Schoon 't (als op Sina) hier niet dondert.

Gy slaafsche Geesten! die altyd

Van Werken praat, en dwang van wetten;
Ik maan u, om eens op te letten

Wat gy met eygen mond belyd:

Gods Tien Geboden zyn gegeven,

Dat segt gy selfs, (om eens herhaal

Te maken van uw' eygen taal,)

Ten regel van uw doen en leven;

Maar 't slipt 't en zy met dit verstand,

1. Dat gy Jehova, die 't geseyt heeft,
2. Voor God houd, en die u geleyt heeft

In vryheid uyt Egypten-land:

3. Die u verpligt, u stipt te wagten,

[p. 25]

 

(Na 't voorschrift voorts door hem gemaakt)

 

Dat gy die vryheid nooyt versaakt

 

Door woord of werk, uyt al uw kragten:

 

4. En dus de Liefde tot uw God,

 

En naasten uytdrukt in uw leven:

 

Dat heeft Gods Soon u op-gegeven,

 

Als 't eerste en tweede Hooft-Gebod.

 

Dit vier-tal segt gy met te seggen,

 

Myn levens-regel is Gods Wet:

 

Maar mits niet een uyt hondert let,

 

Wat saken in die woorden leggen,

 

En loopt-se daarom dom voor by,

 

Soo wil ik 't u en my doen hooren:

 

Gy zielen leent uw hert en ooren,

 

Kent wat de kern dier saken zy.