De poësy van de geest en deugtryke juffrouw G. Gordon de Graeuw

[p. 190]

Uyt-breyding Van 2 Petr. I. vers 3.

'T Is 1. Christus Goddelijke kragt,
Alleen, die my heeft toe-gebragt
2. D'erkentenis der ware Godheid,

Die niet haar selfs vernoegen sogt

Door myne dood (dus dagt myn sotheid)

Maar stierf op dat ik leven mogt,

In 't eeuwig Testament bedogt:

Ik spreek 3. van 't Wesen dat my riep:

Dat is met dat hy my her-schiep;

My aan sig tegenwoordig maakte.

Gelijk als 't ligt dat op syn woordt

Verscheen, en Lazarus ontwaakte.

Als Jesus stem was pas gehoort,

Soo quam ik met te worden voort.

Ik spreek van 't wesen dat sig niet

Door yets hier toe bewegen liet,

Als 't geen uyt syn natuur geresen,

De hand aan 't scheppen heeft geleyt;

Op dat ik souw getuygen wesen

Van God als God: 4. syn Heerlijkheid

En deugt most worden uyt-gebreid.

Syn Heerlijkheid, als God van Godt;

Die synen Soon der Liefde tot

Syn Dienaar heeft, en dus genoegsaam

Tot God des Sondaars, wien hy schenkt

Het Leven, en dat soo gevoegsaam

Dat sulks syn Deugden geensins krenkt:

Die ons met heyl en vreugde drenkt.

[p. 191]

 

'K sie dan wat hem bewoogen heeft,

 

Die 't leven met myn wesen geeft,

 

Ik sie ook waar in dat voor-henen

 

Bestont myn Atheïstery;

 

Schoon ik een God had na myn meenen.

 

Maar 'k sie d'Almagt ook die my

 

Trok uyt die dood en slvaerny.