De poësy van de geest en deugtryke juffrouw G. Gordon de Graeuw

Over Juff^r. F.H. haar weder gesondwording.

1. ALs Francoise scheen gekomen

Op de kant van 't donker graf,

Wasse in en op-genomen

Door den troost dien God haar gaf;

En het vogt dier vreugde-stroomen

Vloeyt van hare lippen af:

2. 't Valt in 't herte door de ooren

Van die om haar Siek-bed staan;

Alsse met verbaastheid hooren,

Hoe die ziel is aan-gedaan:

Om haar schielijk te bekooren

Mee met Haymans t'huys te gaan:

3. Die niets doet als hem te roemen

Wiense in syn Soon behaagt;

Diense derft haar eygen noemen;

Waar op datse 't rustig waagt:

[p. 231]

 

Wyl haar niemand kan verdoemen

 

Om het Zegel datse draagt.

 

4. Maar Gods wysheid die daar boven

 

's Menschen leeftyd schikt en weet,

 

En haar leven door Gelooven

 

Onder ons nog dienstig meet,

 

Heeft den uytgang nog verschooven

 

Van die ziel, soo reys-gereet.

 

5. Eed'le Geest! dees weder-keering

 

Tot gesontheid sien wy aan

 

Danklijk onder syn regeering,

 

Die u nog een poos doet staan,

 

Om uw Naasten (hem ter leering,

 

En vertroosting) voor te gaan.

 

6. Als gy hem met ernst doet merken

 

Op dien vasten Rots-steens grond;

 

Die uw hert tot troost kan sterken

 

In uw schynb're stervens stond:

 

Dat gy, sonder uwe werken

 

 

 

 

 

U een lid van Jesus vond.