De poësy van de geest en deugtryke juffrouw G. Gordon de Graeuw

[p. 247]

Aan Mevrouw E.B.

HEt is my meer gebeurt, Mevrouw, van u te scheyden;

Maar gist'ren, van my selfs in 't afscheyd niet voldaen,

Wil myn genegen hart met Rym Uw Schipswaarts leyden:

Uw goedheyds overmaat vergun ons dit bestaan.

Een ryk gedeelte van myn soetste levens uren,

Mevrouw die vind ik in uw tegenwoordigheid

En stigt'lijk onderhoud: nu staan wy te besuren

(Soo dagt ik) weeken tyds in uw afwesentheid:

Maar ik heb ongelijk op uw vertrekt te maalen,

Die stel, dat waar gy zyt, gy ook met vreugt sult zyn:

Souw ik dan nydig zyn, dat God, die sijn genade straalen

Deed schynen op uw Geest, door U op and're schyn?

Het Vade Mecum nu, dat u op reys versellen

En altoos by moet zyn, is; dat gy u beschout

Na God geschapen, om syn deugden te vertellen;

Met dat gy u een lit syns Soons, en Christen hout.

Dit is de grond van 't werk, dog vinnig wedersprooken

Van Vlees, van Weereld, van de boose Geestlijkheid:

Dog gy Mevrouw betoont (het spin-web! door-gebrooken

(Dat and're blind en bind,) wat u aan 't herte leid:

Dat is; uw 's naastens Ziel selfs Christus te gewinnen

Ontheven van 't ontsag voor 't vleeslijk Priesterdom:

God wilde nooyt door haar syn Tempel-bouw beginnen

Die bouw-lien werpen 't werk steeds door haar heersugt om.

Maar sagt! waar souden myn gedagten strooms-wys dryven,

Dit souw een Reys-wens zyn; vergeet ik myn bestek?

Ik keer; en sluyt met een; Gods Geest moet by u blyven

Mevrouw! wy wagten uw Weer-omkomst na 't vertrek.