De poësy van de geest en deugtryke juffrouw G. Gordon de Graeuw

[p. 248]

Aan Juffrouw Joanna van Ryswyk.

ZAal'ge Ziel! bereyds verheven
Boven 't stoflijk sigtbaar leven,

Daar gy nu in 't vlees maar leeft

Door 't geloove van Gods Soone:
Gun my dat ik u vertoone

Hoe 't myn geest getroffen heeft,

Als men my deelagtig maakte,
'T geen voorwaar ons allen raakte

'T geen gy denkt en volgens schrijft:

Hoe gy onder smaad, en lyden
Stof tot roem vindt, en verblyden,

Tegen hoop op hope dryft.

k'Vind uw Woorden ô Johanna!
Soet, en vetheid, Hemels Manna,

Lieflijk als uw lieven Naam:

Eed'le Ryswyk, laat my rysen
Niet om u, maar God te prysen,

'T geen ons t'aller tyd betaam:

Waar wy syn genade merken;
Kragtig om het hert te sterken

En de struykelende voet,

En te rigten trage handen:
Sie! dit wiekje raakte aan 't branden

Aangestooken by dien gloed.

Scheelt hier siekte of gesontheid,
Als Gods Geest in pen en mond leid

Woorden, die hy schreef in 't hert?

Sulks syn prickelen en spooren
(Of 't de weereld niet kan hooren)

Alsmen slap in 't loopen wert:

Daar wy volgen Jesus leyding,
Tot syn Koninkryks verbreyding,

Na den Regel van syn Woort:

[p. 249]

 

Immers sal de geest der sterckte,

 

Die het willen in ons werkte,

 

Ons bestieren voort en voort,

 

En bewaren voor 't beswyken:

 

Laat ons pal staan sonder wyken

 

Niet in ons', maar syne kragt:

 

Godts belofte kan niet misse

 

Met de cierlyke Erffenisse

 

Ons belooft, van ons verwagt.

 

Laat, wat kan, onsinnig woelen;

 

Wy, en die 't met ons gevoelen

 

Zyn dog maaksels van Gods hand:

 

En, wanneer wy 't regt betragten

 

(Hoog, dog waar zyn dees gedagten)

 

Sout der Aarde, steun van 't Land.