Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 306*]

[De arbeiders staan op den rand van de zee]

De arbeiders staan op den rand van de zee,
zooals zwemmers maken ze zich gereed.
De een loopt heen en weer op den steenen wal,
de ander staat en ziet ver in de zee,
het hoofd koel van verwachting, wrijft de handen.
Er zijn er nog te weinig. Open plekken
zijn tusschen hen veel grooter dan de plekjes
waar enklen staan. Er zullen meerdren komen
van uit het land. Weldra is heel de ree
zoo vol als 's avonds de hemel staat met sterren.
En dan, op een, twee, drie, nemen ze hun aanloop,
en als één zwerm van vallende sterren, die
den heelen nacht doorvallen, in Augustus
of in November, schieten ze bij millioenen
de zee in en maken de zee hun bezit,
hun eigendom. De zee wordt dan van menschen.
De zee wordt menschen. En de menschen zijn
eerst dan schoon en nat, heel hun vel is nat
en rose en geel van zouten druppels. Dan
is eerst de mensch een mensch. Zijn beenen slaan
vrij in het water. - Ik zou wel gaarne zien
de lucht vol vrije menschen, vrij als visschen,
de rose genacreerde lucht vol menschen,
vrij van beweging zooals naakte zwemmers.
Maar nu maken ze zich nog slechts gereed.
Dat is schoon, dat is zout, zooals ze komen
aan het strand, en werpen hun kleed reeds af.
Tusschen de duinen komen ze vast aan,
werpen hun kleed, tusschen de rotsen komen
van Bretagne en van het Engeland,
en werpen het kleed. In dunne drommen staan
ze in Duitschland en snuiven de blauwe zeelucht.
Uit Denemarken komen ze op plat strand
en werpen 't kleed. En aan de hooge fjorden
staan ze schaarsch nog. Ze maken zich gereed.

[p. 307*]

 

De drommen zullen komen en zich plonzen

 

in d' Oceaan, hem maken eigendom.

 

 

 

O lach maar zon, lach maar uw gouden schijn

 

voor 't kapitaal, bruisch op maar, valsche zee

 

voor 't kapitaal. Andere heeren maken

 

zich klaar, andere beenen loopen

 

reeds aan uw rand, blauwere oogen zien

 

reeds ver in u. De arbeiders maken klaar

 

zich om samen te worden uwe meesters.