Adamus exul

Psalmvs qvinqvasemvs primus, in aliis codicibus quinquagesimus, incipiens Latinè Miserere.

Ionicis.

Cumulosae bonitatis Deus author,
Mea clemens miseratus mala tristem
Pater audi: mea largus veniâ crimina dele.

Ab iniquis iterum me lave culpis:

Iterum me bone munda: Scio quot sint
Mihi noxae, nova semper mihi quàm bella facessant.

[p. 30]

 

Tibi pecco: tibi soli male vivo:

 

Tibi dictum probo facto: tibi testis

 

Facio idem, tua lis ut superet judice quovis.

 

Quid enim sim vitioso patre natus,

 

Neque puro satus ortu, cui praeter

 

Mala nîl mens bibit intra gravidae viscera matris?

 

Neque verum tego, verum cuï curae est,

 

Neque prosit tegere illi mala, quem nîl

 

Latet, & qui mihi monstras sacra diae abdita mentis.

 

Medicatas mihi lymphas tua sparget

 

Manus, & sic ero mundus, neque candor

 

Superabit nivis almi laticis flumine lotum.

 

Tua dicet mihi vox, quod male firmas

 

luvet aures, tua sensus mihi reddet

 

Bonitas, & recreabit trepidos debilis artus.

 

Nimis eheu tuus instat mihi vultus:

 

Procul à me rogo vertas facieï

 

Gravis iram: rogo Lethae miseri crimina mandes.

 

Cor ab atrâ lue purgans procul omnes

 

Age sordes, neque coeno vitiorum

 

Sine mergi: sed in imo nova mens pectore surgat.

 

Oculis me vide amicis, neque sanctum e-

 

ripe Flamen: fer opem, ferq́ue salutem:

 

Tuus almâ vegetet me stabilem Spiritus aurâ.

 

Pia cunctis pateat me duce iniquis

 

Via. nam quos onus urget vitiorum

 

Tua, versi praeeuntis monito, sacra sequentur.

 

Veniam te peto caedis reus, ut ne

[p. 31]

 

Petat ex me cruor insons sibi poenas:

 

Ita solam celebrabit mea te lingua salutem.

 

Labiorum rogo septum tua pandat

 

Mihi virtus, ut amicam resonanti

 

Bunitatem pius hymno tibi, Rex, ora resolvam.

 

Holocaustum voluisses, comitatis

 

Numerosis Hecatombis ab ovili

 

Tibi pleno cecidisset manibus victima nostris.

 

Hecatombe tibi mens, quae sine fuco,

 

Sine fastu tibi servit, neque certé

 

Miserorum famulares animos de spicis unquam.

 

Genitoris solito more Sionem

 

Tua rector manus augens beet, & sic

 

Solymorum sacra rerum domino moenia surgant.

 

Vbi talem dabis horam, sacer usti

 

Cinis hirci mea peccata piabit:

 

Vitulorum fluitabit tepidâ sanguis in arâ.