Het joodsche lied

[p. 56]

Het Wekenfeest ¹

Dan bloeiden bloemen voor de Heilige Ark,
Weeke geur welde tusschen bonte bogen
Van groen en bloemen. De oude Synagoge
Werd, als zon lichtte, een fabelachtig park.

Wij vieren 't Wekenfeest. Den triesten Omer,
Tijd van herdenking en troostend geklag,
Telden wij vijftig malen dag aan dag.
Maar nu is 't feest met bloemen. Het wordt zomer.

1 Vijftig dagen na het Paaschfeest vieren wij Wekenfeest, ter herdenking van de Wetgeving op Sinaï en van den voorjaarsoogst rondom Jeruzalem. Die vijftig dagen heeten de Omertijd. Gedurende het Wekenfeest is de Synagoge vol bloemen.

[p. 57]

 

Dit is de tijd, dat in ons Heilig Land

 

Rijpten en geofferd werden de eerste garven,

 

Zoo goed als goud, van onze voorjaarstarwe.

 

Nu liggen velden leeg, steden verbrand.

 

 

 

Vijf soorten bouwden wij van 't voedend graan.

 

Tarwe, garst, rogge, haver en de spelt.

 

Rijker dan alle volken. Nu is 't veld

 

Rondom Jeruzalem leeg, 't Volk vergaan.

 

 

 

En wij vieren den Dag, dat God ons wet

 

En recht uit Mozes' handen heeft gegeven.

 

Eeuwige kracht van ons zwervende leven,

 

Die geen tijd wisselt en geen mensch verzet.

 

 

 

Vertreedt vrij onze velden, brandt de steden

 

Waarin wij woonden, rustig en schatrijk.

 

Wreede volken, niet één is ons gelijk

 

In pracht van wetten, Liedren en gebeden.

 

 

[p. 58]

 

Ons is de Wet alle eeuwen door gebleven

 

Sterker dan steden, meer dan heerschappij.

 

Zij wordt hersteld, wanneer wij weder vrij

 

Wonen in stad en cederrijke dreven.

 

 

 

Zij is de kracht, die géén volk ons ontneemt,

 

Die ons herdenken doet en trotsend dragen

 

Lasten van leed door de eindelooze dagen.

 

Al zijn volken wreed en hun wetten vreemd.

 

 

 

Als bonte bloemen zullen wij herbloeien

 

In Jeruzalem voor de Heilige Ark.

 

Ons leven wordt een fabelachtig park

 

Van myrten, die geuren. Rozen, die gloeien.