Het joodsche lied

[p. 59]

Zeventien Tammoez ¹

Dezen dag werd het laatst beleg geslagen
Door Titus om 't Heilig Jeruzalem,
Die met zijn legioenen, ijzren klem
De stad wreed worgde in een-en-twintig dagen.

Dit zijn de Drie Weken, dat wij geen stap
Door 't leven gaan, zonder dat ons het leed
Van Jeruzalem aan de harten vreet,
Tot aan den vastendag van Negen Ab.

1 Den zeventienden Tammoez sloeg Titus het beleg voor den binnenmuur van Jeruzalem. Drie weken daarna, op den negenden Ab, had hij de Stad veroverd. Daarom zijn die twee dagen vastendagen. De Drie Weken zijn een rouwtijd. Gedurende de Drie Weken dwaalt van des morgens tien uur tot des middags drie uur een duistere demon rond, die Kétèf Merierie heet, welke naam beduidt: ‘Het bittere Verderf’.

[p. 60]

 

Dit zijn de Drie Weken, dat wij maar schamel

 

Maaltijd houden; bij het aldaaglijksch brood

 

Bidden wij, dat God ons uit onze nood

 

Van de vier hoeken der aarde verzamel.

 

 

 

Dit is de tijd, dat Bar-Cogiba later

 

Tegen Romeinen met zijn leger stond.

 

Het leger viel. Over heiligen grond

 

Spoelden Romeinen bloed als waardloos water.

 

 

 

Ons laatste leger. Van strijdende Joden

 

Verschenen nooit meer benden in het veld,

 

Het Volk verging. Zij zwerven veel-gekweld

 

Die eeuwen lang voor wreede volken vloden.

 

 

 

Vijanden van 't Heilig Jéroecholojiem ¹

 

Die één Volk voortdrijft met dreunende horden,

 

Mijn Lied weent wraak. Mogen uw steden worden

 

Gelijk Sedom, Amore, Adma, Zebojiem.

 

 

1 De Joodsche naam van Jeruzalem.

[p. 61]

 

Dit zijn Weken, dat tusschen tien en drie,

 

Verdervende dwaalt, die naar lusten loert,

 

En meer dan duizend duivels kwaad volvoert,

 

Duistere Demon, Kétèf Merierie.

 

 

 

Behoedt uw Heil, dat Kétèf niet verderve

 

Uw hart met lust erger dan tergend leed,

 

Dat gij niet wetten en rechten vergeet,

 

Dat niet uw ziel een eeuwigen dood sterve.

 

 

 

Rondom mijn hart bouw ik een heilge muur,

 

Die Kétèf niet breekt, van Liefde en gebed.

 

Gods naamletter draag ik als amulet

 

Op mijn hart, dat ik niet valle in het Vuur,

 

 

 

Het eeuwig wentlende. Geen oogwenk sust

 

Het druischend woeden van zijn purper branden.

 

Mijn hart klopt snel. Heer, in uw Heilge Handen

 

Leg ik mijn ziel, mijn Liedren. Geef mij rust.