Piksjitten op Snyp

Haadstik 103
Bolle oan izeren pyst

No't ik sa mei De Fil yn dizze omkearde treinkûpee sit komt der samar in fers omheech, dat ik oait ris lêzen haw. Miskien stie ik doe ek wol op 'e kop mei't ik in skoftke joga dien haw. Yn elk gefal hat it te krijen mei de omkearde wrâld dêr't wy yn ferkeare.

Dat fers giet oer it âlde doarp, mar eins ek wol oer sa'n skoalle dêr't ik no al wer in tiid los fan bin. Ek sa'n skoalle is in soarte fan doarp, ek dêre kin men it stjonken fan it fatsoen en de goeie oarder tsjinkomme. Ik skriuw it even op, want ik wol it oan De Grutsk stjoere as ik him it ferslach fan dizze treinreis takomme lit. Miskien werkent hy no wat, dêr't hy al tiden dwaande is mei dat âlde stee:

lannelik doarp fol stank
fan biggen en kastrearre boarren
fan rabberij en swiere oergeunst

lannelik doarp fol begearjen
nei jild en keale geiten
nei macht en domme húchelderij

lannelik doarp fol libben
mei sâlte tsiis en soere rjemme
en de bolle oan de izeren pyst

[p. 353]

Fierder bin ik der fan oertsjûge - en ik kom dêrmei ticht yn de buert fan De Gratsk - dat skriuwen echt wat oars is as:

estetyske trapeezjenûmers ynelkoar draaie
ferdivedaasjestikjes komponearje
propagandapulp skite
kulferhaaltsjes opkotse
moralistyske keunstmearkes fabrisearje
skiednisferfalsking tapasse
sliepferhalen ôfskiede
romantyske leafdes yn de ûnderwâl of bûter-, brea- en grienetsiis-
optinksels op papier kwakke.

De Fil libbet. Sa moat it ek mei de literatuer. Al of net mei paspoart, al of net yn striptys. Meager of fet, it makket úteinlik gjin soademiter út. Libje en libben jaan, dat is it motto. De fraach oft ik geskikt bin foar sa'n skriuwfakmjittige oanpak is in oarenien. Dy fraach sil ik noch mei in antwurd ôfslute. As de tiid dêrfoar ryp is, byneed ûnryp.