Piksjitten op Snyp

[p. 426]

Haadstik 130
Spanningsfjild yn in objektivearre maatskippij

Faksberjocht

161345G90

Belêstinghûs

Foar Hr. De Grutsk, Roekenêst

Grutstêd, suburb. - III

L.S.,

de organisaasjefoarm nasjonale ombudsfrou hat ús prognoaze fan jo strukturiele efterstân yn it beteljen fan belêstingskuld ûnderúthelle. Jo hawwe dat funksjonele koördinative aspekt fan hifkjen fêst al as antwurd op jo duorjende klacht binnen krigen. Nimme wy oan:

Wy wolle net prate oer de sosjaal-psychologyske gefolgen - wy wurkje mei sifers - mar it sil ek Jo dúdlik wêze, dat de relasjonele stratezjybepaling fan boppeneamd ynstitút krekt fjouwer dagen te let kaam om jo opsje ús ryp te meitsjen foar in gedrachsalternatyf yn konkreto te realisearjen.

Jo organisatoaryske modelûntwikkeling oangeande ús kleem op tsien tûzen gûne (wy sizze: ƒ 10.000,00) hie binnen de twa jier falle moatten. It spanningsfjild tusken ús jildhûs en Jo is no objektivearre troch de Ombudsfrou (honni soit qui mal y pense), dy't Jo wol gelyk jûn hat, mar dêr't wy koördinatyf in oar machtsaspekt tsjinoer sette (wy bedoele dat ynstitút fan de nasjonale ombudsfrou).

Jo binne fjouwer dagen te let, en wy ferwachtsje dan ek in yntegrearre betelling (rinte op rinte op rinte, ensf.h.) binnen tsien dagen, dêr't ús mennismintstechnyk nei dy perioade it ynformaasjesysteem opdracht jaan sil Jo te twingen mei te dwaan yn ús dynamyske ûntwikkeling fan ús kommunikaasjemetoade. Mei oare wurden:

Om ús feroaringsproses yn soksoarte gefallen helder út te lizzen: wy rekkenje op jo normative meiwurking, sadat de konservative antymodelûntwikkeling net nedich is. Sa't Jo witte hat de rinte de ôfrûne fjouwer jier gemiddeld in njoggen persint west. De prognoaze fan it einbedrach litte wy graach oan Jo oer. Wy hâlde fan selswurksumheid. Jo kinne der multydissiplinêr op reagearje, mar de úteinlike stratezjybe-

[p. 427]

paling is oan Jo. En as lêste:

Winne betsjut soms struktureel ferlieze. Wy nimme oan dat Jo ek op dit mêd fan de belêsting wer yntegrearre wêze wolle yn de organisaasjefoarm fan dit lân, dêr't us hûs fan it jild de wichtichste pylder is. Struktureel, dêroan feroaret ek in ombudsfrommes gjin grevel.

Grutstêd, Belêstinghûs, seksje:

koördinaasje, organisaasje,

massaazje en prosesbegelieding.

Foar de direksje, De Mack.

(sûnder mes, haha...)

De Grutsk lêst it berjocht ien kear, twa kear en dan nochris heel stadial, mar hy fynt gjin inkelde ferbining mei syn protesten, mei syn brieven oan ûnderskate ynstânsjes. Hy pakt in wurdboek en besiket út te finen wat der no eins stiet. Mar ek dat leveret neat op. Hy flokt. Godferdomme, dy dweilen, dy oppompte sifermaniakken. As er goed lêst stiet der sawat, dat er te let wie mei syn brief oan de ombudsfrou. Mar dat kaam mei't dy ûngelokken yn dat frekte siferhûs de boel tiden opkeard hiene. Mei opsetsin fansels. Dat soe ynhâlde, dat it totale bedrach no fertrijefâldige wie mei al dy rinte en boeten derby. Kristenmesiele, it frommes út de binnenstêd mei har mânske reet sjit him yn 't sin. Hy wit net wêrom, mar dêr soe er no graach syn kul yn stekke wolle, achterlâns op syn hûntsjes, sadat er syn hannen op har grutte billen lizze koe, derom hinne slaan en har stadich op en del bewege. En dan alles ferjitte. Kristenmesiele!

Se joegen him gelyk, mar nettsjinsteande dat koe er syn kloaten mar op it blok lizze. En dat allegearre troch dy ferdomde strontpream op De Wâldstream. Dit is dochs godskristus kranksinnich. Hat er him dêrfoar út de naad skreaun, hat er dêrfoar oeren en oeren skille en al dy belêstingboeken trochwraksele. Jo hawwe gelyk menhear, mar wy skite op Jo. De Kat soe har jurk omheech skowe en dy fette strontfigen har dikke kont sjen litte, miskien in drol dellizze op 'e stoepe fan dat jildhûs sa't de grutte skilder, De Hús, út it âlde lân eartiids die yn de preekstoel fan syn tsjerke. Beskite dy lju. Mar De Grutsk fielt him sûnder stront al folslein besketen.

[p. 428]

Hy sjit oerein en reest nei syn boekekast. Hy raamt it gfwb foar it ljocht en siket de ôfdieling skel- en misledigingswurden. Neat, ferdomme, neat. Neat, neat, neat. Hawwe dy sekken dêre op dat ynstitút dat jierliks miljoenen opfret noch net iens de echte gefoelswurden opskarrele. Of soene se allinne mar saneamde fatsoenlike wurdboeken meitsje? Ek dêre dus al in ferfalsking fan de wurklikheid. No, dan mar wat wurdboeken yn in oare taal. Even sjen, ja krekt, dizze binne wol geskikt om foar de telefoan op te lêzen en troch te stjoeren nei dat belêstinghûs mei al dy gefoelsearme stakkerts. Sifers, mear net.

De Grutsk leit de boeken op in rychje: Satans wurdboek, Eroatysk wurdboek, Lesbysk wurdboek, Bargoensk wurdboek, Frysk wurdboek. Dat is earst wol genôch. Hy draait it telefoannûmer, leit de hoarn del, slacht it earste wurdboek iepen, en begjint te lêzen. Miskien tinke se wol dat it in nij soart fan taal is, ûngefear sa't se sels har eigen dialekt makke hawwe.

De Grutsk is bliid dat er in hygjenyske foarm fûn hat om de funksjonele relaasje mei dat akwarium fol deade fisken stal te jaan. Hy lêst en lêst oant er nei in healoere nei de siken gappet. Dan beslút er en skilje syn Roomske adfokaat. Fêst wit dy noch geskikter boeken yn syn bibleteek. Miskien kin der in Gregoriaansk sankje tsjinoan smiten wurde, mjukse mei wat satiryske opmerkings. Hy sil godferdomme no soargje dat de bantsjes fan de antwurdapparaten, en de faksmasines in wike lang beset wurde troch talen dêr't se fêst noch nea fan heard hawwe. Bedobje sil er dat spul, sadat se nachts razend en mâlgûlend wekker wurde en har twadde heiten it bêd útskelle of daalk platnaaie sa't de bolle fan De Hobbeldjo ien kear wyks die. It mes deryn. Kristenmesiele.

Winne, mar dochs ferlieze freget om in passend antwurd. De Grutsk fielt him wer sterk. Oppompe dy hap, ôfslachtsje en opfrette litte troch de roeken en de wylde hûnen. Allee, der plat foar en de bajonet deryn.