Den lust-hof der Christelycke leeringhe

[p. 54]

[p. 55]

Antvvoord des mensche, tot Christvm aen 't Kruys hanghende.

Op de wijse:
Als wy verr' van den Palestijn. Ofte: Een Godt in dry persoonen vreest. Pag. 13. Ende gaet op alle de vvijsen aldaer aengheteeckent.

V Droevigh klaghen, Iesv soet,
Met heesche stem' aen 'tKruys ghesproken,
Heeft gantsch verslaghen mijn ghemoed,
En mijn versteend' hert' heel ghebroken.

Ick kenn', Heer', mijn' ondanckbaerheyd

Vocht teghens u bermhertigheyd.

Saechtmoedigh Lam, ghy leed de doodt,
Om dat u schapen souden leven:⁺
Aen't Kruys honght ghy mismaeckt, en bloot,
Die voor mijn' ooghen waert verschreven:

V bitter lijden, en u smert,

Bewoegh niet mijn bevrosen hert.

Maer nu ghy klaeght, en my vertelt,
Dat ghy voor my lijdt al die pijnen;
Het ys van mijn koudt herte smelt
Door uwer liefde brandigh schijnen;

Wat mijn ghesichte schiet het nat,

En wascht my in 'theet traenen-badt.

V liefde, Heer', uw's liefde kracht
Doet uyt mijn' ooghen traenen vlieten:
De liefd' heeft u ter doodt ghebracht,
De liefde deed' u bloedt vergieten.

O stercke liefde, die verwint

Den stercksten Godt, die ons bemint!

Och! waer heeft dit den mensch' verdiendt?
Een mensch', maer slijck en stof der eerde,
Een sondigh mensch', niet uwen vriendt,

+ Ioan. 10. 15.

[p. 56]

 

Hoe houdt ghy hem van sulcker weerde?

 

Dat ghy u ziel', en leven schenckt

 

Hem, die soo weynigh op u denckt.

 

 

 

V aenschijn schoon heeft gheen' ghedaent',

 

⁺Dat d'Enghelen placht te verblijen;

 

Seer bleeck gheverft, bebloedt, betraent,

 

Is nu vol smerten en vol lijen:

 

Hoe zijdy dus met pijn' vervult,

 

Om te betaelen onse schuldt?

 

 

 

Met doornen aen het Kruys ghekroont

 

Hanght ghy, met uytghereckte leden;

 

'tGhebeent' hem door de wonden toont,

 

En all' u bloedt dat loopt beneden;

 

Met 'thooft gheleghen op de borst,

 

⁺Heel uyt-gheperst, roept ghy; My dorst.

 

 

 

Och oft, Heer, door der liefden vier

 

Mijn ziel' en lichaem, beyd' u gaven,

 

Nu smolten ras in een' rivier,

 

Om u benaude hert' te laven!

 

Maer wat sou doch soo weynigh zijn,

 

Voor u vervult met duysent pijn?

 

 

 

⁺De swaere wijn-persse ghy treedt,

 

Voor ons (helaes!) die u niet helpen:

 

Roodverwigh siet hierom u kleedt.

 

Ach Heere, wilt mijn dorste stelpen;

 

En met den wijn, mijn keel' besproeyt,

 

Die uyt uw' roode wonden vloeyt.

 

 

 

Ach hemels vreughd die voor my weent!

 

O leven dat voor my komt sterven!

 

Die voor u vyandt bad'; verleent

 

Dat ick u Rijcke mach verwerven,

 

En dat ick lijden, pijn', en druck

 

Altijdt mach houden voor gheluck.

+ Isai. 53. 2.
1 Petr. 1. 12.

+ Ioan. 19. 28.

+ Isai. 63. 3.