Den lust-hof der Christelycke leeringhe

[p. 60]

[p. 61]

Tot den ghekruysten Heere Iesvm, onsen Saligh-maker.

Op de wijse:
Tsa dat de locht geef' een gheschal.

WEl hanght dan hier mijns herten lief,
Mijn lief, uyt duysent uytghelesen!⁺
Iesu, door-naghelt als een dief,
Waer toe zydy verwesen?

Schreyt, o mijn ooghen, bitter schreyt,
Laet een' zee traenen uyt u vlieten.
Ach! siet u Godt, u saligheyd,
Sijn dierbaer bloedt vergieten!

Dien Godt, die dese wereldt rondt
In sijn' een' handt wel kan bevanghen,⁺
Siet nu mismaeckt, en heel doorwondt
Aen't hout des kruycen hanghen.

Ach! die de Koninghen al kroont,
Siet hier een' doorne kroone draghen:
Siet waer den hooghsten Koningh woont,
Siet hoe hy is doorslaghen!

Den Rijckdom selfs, hanght hier berooft:
Den oorspronck van vreughd' en wellusten,
En heeft niet waer sijn bloedigh hooft⁺
Ter wereldt op magh rusten.

Die't al bedeckt, hanght naeckt en bloot,
De schoonheyd sietmen hier verdwijnen,
Het eeuwigh leven sterft de doot,
De blijschap is vol pijnen.

Hy smert van dorst, die over al⁺
Seer mildelijck gheeft dranck en spijsen:
De soetheyd werd ghelaeft met gal:⁺
De eer' is sonder prijsen.

+ Cant. 5. 10.

+ Isai. 40. 12.

+ Luc 9. 58.

+ Ioan. 19 28.

+ Matt. 17 34.

[p. 62]

 

Helaes! des hemels blijschap weent,

 

Die't al op-recht, hanght ne'er gheneghen:

 

O ijser hert'! hert' hardt versteent,

 

Welck' dit niet kan beweghen!

 

 

 

O mensch! o mensch, merckt wat hier lijdt

 

Voor u, dijn Schepper Godt almachtigh;

 

Sijn lijden niet ondanckbaer zijt,

 

Weest hem altijdt ghedachtigh.

 

 

 

Knielt neder, schreyt, aenbidt den Heer',

 

Die hanght met uyt-ghereckten ermen:

 

Bidt hem, die u bemindt soo seer,

 

Dat hy uw's wilt ontfermen.

 

 

 

Roept; Heere Iesv minnaer soet,

 

Hoe kost de liefd' u soo verwinnen,

 

Dat ghy voor my storten u bloedt?

 

O onghemeten minnen!

 

 

 

O Heer', aen't Kruys heel uytghereckt,

 

⁺Iesv van d'aerde nu verheven,

 

Mijn hert, mijn liefde tot u treckt,

 

In u zy voorts mijn leven.

 

 

 

Ah! sonder u, vreughd is my pijn,

 

Houdt my met u aen 'tKruys ghebonden,

 

En laet mijn liefste woonplaets zijn

 

V heylighste vijf wonden.

 

 

 

Suyvert my daer, verberght my daer,

 

Laet my daer leven, ende sterven:

 

Och oft ick soo gheluckigh waer,

 

Dat ick dit mocht verwerven!

+ Ioan. 12. 32.