Logo DBNL
Den lust-hof der Christelycke leeringhe (1622)

Den lust-hof der Christelycke leeringhe

(1622)–Benedictus van Haeften–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


illustratie



illustratie

Eene Dancksegghinghe tot Godt, voor verscheyden vveldaeden,

Op de wijse:
Maria schoon', seer excellente persoon'.
Oft: als vooren, pag. 156. en 157.

 
MEt een nieu lof,
 
O Koningh van 'themels hof,
 
Woud' ick wel prijsen uw' goetheyd:
 
Maer asch en stof,
 
Een mensche van sinnen grof,
 
Hoe soud' hy daer toe zijn bereydt,
 
Om te dancken, Godt, uw' moghentheyd?
 
Maer al ben ick 'tonweerdt,
 
En maer slijcke der eerdt;
 
Ick bid' u, toch aenveerdt
 
Mijnen will', die begheert
 
Met diep' ootmoedigheydt,
 
Te loven uw' bermhertigheydt.
 
 
 
Mijn' Schepper rijck',
 
+Die my van aerde, van slijck,
 
Als ick niet was, selfs hebt ghemaeckt,
 
Seer minnelijck
 
Woud' zijn uw's beelde ghelijck,
 
Een mensch van krachte bloot en naeckt.
 
Mijn hert' tot uwen love seer haeckt,
 
Die tot onsen profijt
 
Hebt de wereldt seer wijdt,
 
Ons kost, kleer, en den tijdt
 
+Met des hemels jolijt
 
Gheschapen; en noch waeckt
 
Dat den mensch eens daer toe gheraeckt.
 
 
 
Groot-dadigh' Heer',
 
Noch moet ick dancken u seer,
 
Die my soo weerdigh hebt gheacht,
 
Dat ghy, wanneer
 
Ick was verlooren, my we'er+
 
Haelden al uyt des vyandts macht:
 
Al kondt ghy't doen met een kleyn ghedacht;
 
Doch uw liefde seer groot'
 
Heeft u uyt 'sVaders schoot,
 
Tot groot lijden en noodt,
 
En den bitteren doodt
 
Voor ons sondaers ghebracht:
 
Och hoe mindt ghy 'smenschen gheslacht!
 
 
 
O Heer', ick weet
 
Dat ghy het bloedighe sweet
 
Voor my op d'aerd' hebt laten gaen;
 
Ghy waert bereet
 
Om te verdraghen groot leet:
 
Ick kosten u soo menighen traen,
 
Menigh spijtigh woordt hebt ghy ontfaen.
 
Voor u schepsel, o Godt,
 
Werdt ghy als eenen sot
 
Seer bespoghen, bespot,
 
Op uw' kleer werpt-men 'tlot:
 
'tWas al voor ons ghedaen.
 
Siet ons dan, Heer', ghenadigh aen.
 
 
 
Godt, die my socht,
 
En met u bloedt hebt ghekocht;
 
Laet my doch altoos danckbaer zijn.
 
Ghy hebt ghewrocht+
 
Dat ick ten doop ben ghebrocht,
 
En wegh ghedaen 'terf-sonds-venijn.
 
Ghy hebt oock onder broodt ende wijn
 
V reyn vleesch ende bloed,
 
Tot een' spijse seer soet',
 
Die de siele gantsch voedt,
 
Ons ghegheven, Heer' goedt;
 
'tWelck is een' medicijn,
 
End' een ghedencken uwer pijn.
 
+Een Enghel klaer
 
Stelt ghy tot mijnen bewaer,
 
Die my sou trecken tot de deughd:
 
G'hebt my daer naer
 
Van onghelucken seer swaer'
 
Dickwils bewaert in mijne jeughd.
 
O seer machtigh Heer' die't al vermeught,
 
In mijn leven seer quaed
 
+Quaemt ghy my gheven raedt,
 
Om t'aenkleven een' staet,
 
Daer gheen sneven om-gaet;
 
Om naermaels heel verheught
 
Met u te zijn in 'shemels vreughd.
 
 
 
+Wat danckbaerheyd
 
Moet u noch wesen gheseydt
 
Van veel weldaden onbekindt?
 
Al mijn' arbeydt
 
Leyt voor uw' voeten ghespreydt:
 
Vader, aensiet 'thert' van u kindt,
 
Dat u danckbaerigh lof nu versindt;
 
Dus wilt nemen in danck
 
Mijne jonste seer kranck',
 
Die ick thoone met sanck,
 
En sal thoonen soo lanck,
 
Tot my de doodt verslindt;
 
O Godt die my soo seer bemindt.

Vorige Volgende