Den lust-hof der Christelycke leeringhe

[p. 167]

[p. 168]

Avondt-liedt, uyt het latijnsche, van den H. Ambrosio ghemaeckt.

Op de wijse:
Vwe leer' is niet soo pure. Pag. 81.
Oft: als vooren pag. 167.

SChepper, Heer' van alle dinghen,
Die de hemelen bestiert,
Die den dagh met licht verciert,
En met klaerheydt doet ontspringhen;
Die de soete stille nacht,
Tot den slaep hebt voorts ghebracht:

Om soo ons vermoede leden
Te vermaecken door de rust,
En die wederom met lust
Tot den arbeydt te besteden;
Om dat sorghe, druck, en pijn,
Souden wat begraven zijn.

Heere Godt, wy u nu loven,
Als den dagh von ons vertreckt;
Als met swerte kleer bedeckt
Den nacht haestigh daelt van boven;
Wy bedancken u van't goed
Dat ons uw' ghenade doet.

All' mijns siele kracht van binnen
V bewijse lof en eer',
Mijn' stemm' moet u loven seer,
Mijn' reyn' liefde moet u minnen;
O mijn Godt, mijn hooghste deel,
V aenbid' mijn hert' gheheel.

Als de donckerheyd verdwijnen
Doet de straelen van den dagh,
Die ons lieffelijck besagh;
Laet in duysternisse schijnen
Des gheloofs klaer-blinckend' licht,
Dat ghy in ons hebt ghesticht.

Laet ons herte tot u waecken;
In de slaep de sonde wieght,
Dat-se nimmermeer op-vlieght:
Laet 'tgheloof ons suyver maecken,
En verkoelen onsen brand,
En ons gheven onderstand.

Doet 'tghepeyse van u droomen:
Ons ghedacht in slapens tijd
Van d'onsuyverheyd bevrijdt:
Wilt den boosen vyand toomen,
Dat hy door sijn' valsche raedt
Ons niet aenlockt tot het quaed.

Tot u roepen wy, o Vader,
Tot u Iesv Godt den Soon.
Heyligh' Gheest, fonteyne schoon',
Die voortkomt van bey te gader.
Ons bewaert van swaerigheyd,
Heylighe Dryvuldigheyd.