Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen
(1707)–François HalmaPsalm xij. +
BEhoud, ô Heer, omdat men ziet ontbreeken +
De vroomen: de getrouwe zyn in tal +
Zoo zeer verkleent, dat zy zyn gansch bezweken
In 't menschdom, door veel smart en ongeval.
2 Zy spreeken valsch een yeder met zyn' naasten, +
Met lippen die tot vleijen zijn gewent,
(Om 't lyden des oprechten te verhaasten,)
Terwyl hun hart de waarheit kreukt en schendt.
3 De Heer snyde af de lippen die door vleijen +
Bedriegen, en de tong die grootsheit spreekt:
Die dagelijks in valsheit zich vermeijen;
In 't binnenste des boezems aangequeekt.
4 Die zich verwaant in deze woorden uiten: +
Wy zullen met de tonge
| |
[p. 32] | |
 d'overhant
Behouden: wie kan onze lippen sluiten,
Die ons zyn?
Wie is heer van onzen stant?
+5 'k Zal, zegt de Heer, om 't kermen van de vroomen,
't Verwoesten der elendigen, met kracht
Nu opstaan, en hem flux ter hulpe koomen
Dien hy belaagt; tot zyne hoede en wacht.
+6 De redenen des Heeren ziet men blinken
Als zilver, dat door 't smeltvier zevenmaal
Geloutert is, in eenen kroes
*Zy klinken
De wereld door, als 't helderste metaal.
+7 Gy, Heere, zult uwe erfenis bewaaren,
En hoeden voor dit trouweloos geslacht,
In eeuwigheit; en 't heil haar openbaaren
Dat ze in 't geloof van uwe gunst verwacht.
+8 Men ziet vol moedt de goddeloozen draaven
Rontom, vol vreugde, en in
| |
[p. 33] | |
 het hart verblijdt,
Wanneer 't gebeurt dat d'eerelooste slaven,
In 't menschdom, zyn tot hoogen staat gewijdt.
|
|