Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen
(1707)–François HalmaDe lx Psalm. Stem Ps. 108. +Voorrede. +
Een gout kleinoot, een leerzaam liedt
Van Davidt, als hy 't hoog gebiedt
Bevestigt hadde door het slaan
Der Syriërs, van hem verdaan
In 't vruchtbaar Arphaxads gewest,
Gelyk in Zobaas plondernest:
En Joab twaalef duizent helden +
Van Edom sloeg in Zoutdals velden.
O Godt, gy hadt ons naar uw recht
Verstooten, en uw gunst ontzegt,
En ons gescheurt. uw toornigheit
Hadge over onzen staat verspreidt,
Keer weêr tot ons. gy hebt het landt +
| |
[p. 198] | |
 Geschudt, en door den oorlogsbrandt
Gespleeten: kom zyn breuken heelen,
Dewyl het wankelt, door krakkeelen.
+2 Gy hebt uw volk een harde zaak
Doen zien, de blyken uwer wraak,
+En ons gedrenkt met zwymelwyn.
Maar nu wy weêr in vryheit zyn,
Geeft gy aan hun, die in 't bestier
+U vreezen, eene krygsbanier,
Om voor de waarheit op te steeken,
En 's vyandts euvelmoedt te breeken.
3 Opdat uw erfdeel word' bevrydt,
+Dat gy bemint en gunstig zyt.
Geef heil door uwe rechte handt,
Verhoor ons, spaar uw volk en landt.
+Godt heeft by zyne heiligheit
Gesproken, en my vreugd bereidt;
Dewyl ik Sichems landt zal erven,
En Sukkods dal ten lot verwerven.
| |
[p. 199] | |
 Ruste.
4 Het gansche landt van Gileadt +
Is myn, met dat Manasse vat
In zynen kreits. myn hoogste kracht
Is Ephraïm, ter hoede en wacht,
En schuttend wapen van myn hoofdt,
Nooit in zyn' fieren moedt gedooft.
Door Juda wordt de wet gegeeven,
Ten richtsnoer van myn doen en leven.
5 Maar Moab zal myn waschpot zyn; +
Op Edom, schoon vol praal en schyn,
Werpe ik myn schoe. juich over my
Gy Palestina. (kiest myn zy,
O volken ! want ik ben de Heer
Die 't al verwint en smyt ter neêr
Dat tegen my zich aan durft kanten,
Of smaadt myn trouwe heilgezanten.)
6 Wie zal my voeren in een stadt +
Der vastigheit ? wie wyst my 't padt,
En leidt my heen naar Edoms vest
| |
[p. 200] | |
 En sterkte, 's vyandts plondernest ?
+Zult gy 't niet zyn, ô groote Godt,
Die ons verstooten hadt ? en, tot
Een blyk van toorn, met onze magten
Niet uittoogt, als wy wel verwachtten.
+7 Verleen ons dan, ô Godt, uw hulp,
Dat 's vyandts magt ons niet bestulp,
Dewyl wy in benaautheit zyn.
Want 's menschen heil is louter schyn
+En ydelheit. wy zullen stout
In Godt, op wien ons hart betrouwt,
Veel kloekheit doen, hoe fel bestreden:
Hy zal des vyandts magt vertreeden.
|
|