Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Op een wit paard naar Geel (1989)

Informatie terzijde

Titelpagina van Op een wit paard naar Geel
Afbeelding van Op een wit paard naar GeelToon afbeelding van titelpagina van Op een wit paard naar Geel

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (0.92 MB)

Scans (7.88 MB)

ebook (3.05 MB)

XML (0.37 MB)

tekstbestand






Genre

proza

Subgenre

roman


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Op een wit paard naar Geel

(1989)–Robin Hannelore–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende
[pagina 95]
[p. 95]

23.

De reprimande van pastoor Fransen bleef langer nawerken dan ik voor mogelijk had gehouden. Ik zat nu eenmaal met een bizar geweten. Wat had ik vooralsnog van mijn journalistieke loopbaan terechtgebracht? Ik had de vuile was buitengehangen. Ik had geprobeerd mij te verlustigen in én op te trekken aan de gebreken en de ellende van anderen. Ik poogde andere mensen op een wit paard naar Geel te voeren, terwijl ik zelf op zo'n knol zat te gloriëren. In feite was ik niet beter dan Wimjan Bonnarens en tutti quanti. Ik verdiende immers ook mijn centen op de kap van anderen, tot meerdere eer en glorie van mezelf. Wilde ik ooit met mezelf in het reine komen, dan moest ik drastisch van koers veranderen...

Een eerste kans om het roer te wenden kreeg ik de zaterdag nadien. Omstreeks negen uur in de avond was alles in en rond ‘De Weerwolf 2000’ in opschudding. Enkele vroege vertrekkers hadden ontdekt dat de banden van hun wagen doorkorven waren. Een kleine rondgang bracht aan het licht dat... alle auto's van de discofielen lekke banden hadden. Konsternatie alom. Wie had dat gedaan? Was het een vervolg van de wraakaktie van de vorige zondag? Of had misschien iemand van dat onnozele boerendorp het gewaagd hen op die lage manier onder de neus te wrijven dat zij ongewenst waren? Enfin, niemand zou het ooit weten, alhoewel ik persoonlijk Gino Hanselaar verdacht. Omdat het eerste alternatief niet meer na te trekken was, moest het tweede maar kloppen... Gewapend met messen en andere scherpe voorwerpen trok het gespuis op strafexpeditie... Elke wagen die op dat uur nog buitenstond, moest het ontgelden. De schoelies trokken zelfs tot in Muisdonk om hun woede te koelen. Tot in de late avond reden taxi's, takelwagens en auto's van de wegenwacht heen en weer. De verslagenheid in het dorp was kompleet. Als dat kón, was àlles mogelijk. Verscheidene mensen belden aan bij de politiekommissaris, maar ze bleven voor een gesloten deur staan. Anderen gingen aankloppen bij de burgemeester... Herwig Roosen telefoneerde naar iedere ordehandhaver van de streek doch ving overal bot. Enkelen trokken zelfs naar de Jonker, maar die nam met zijn paarden deel aan een springconcours... Mocht Kranendonk die avond een echte volksmenner rijk geweest zijn, dan had die ‘De Weerwolf 2000’ kunnen laten slopen. Om middernacht was iedereen echter weer in zijn schulp gekropen, zodat de rijkswachters die toen arriveerden, dachten dat ze voor de gek gehouden waren.

Omdat ook mijn lelijk eendje tien centimeter kleiner geworden was, kookte ik van woede. Ik schreef een vlammend artikel, boordevol

[pagina 96]
[p. 96]

maledikties. En ik voegde er een briefje bij waarin ik eiste dat mijn kopij integraal zou worden opgenomen. Mocht dat niet gebeuren, dan gaf ik hic et nunc de brui aan de journalistiek.

De volgende dinsdag stond mijn artikel... integraal in ‘De Brabander’. Ik triomfeerde. Voor het eerst had ik het gevoel dat ik voor vol aanzien werd. Richard van ‘De Leeuw’ wenste me zelfs geluk en bood me een duvel aan. Omdat ik werkelijk in een euforie verkeerde, aanvaardde ik de traktatie met de glimlach. Had ik het maar niet gedaan! Amper had ik een deugdelijke teug gedronken, toen plotseling Deirdre Guldentops naast mij aan de tapkast stond. Haar ogen spraken boekdelen... ‘Ik moet je spreken,’ zei ze.

‘Wat drink je?’ stelde ik voor.

Ze keek met afschuw naar mijn bier. ‘Niets.’

‘Kom.’ Ik wees naar het tafeltje dat het verst van de tapkast verwijderd stond.

‘Is dat één van jouw flauwe grappen?’ vroeg ze, terwijl ze een onbeschreven briefomslag naar me toe schoof.

Verbouwereerd opende ik de enveloppe. Er zat een bierviltje in. Het handschrift was onbeholpen... ‘Deirdre, kom je vandaag naar Lovenhoek? Om negen uur verwacht ik je in de danstent. Veel liefs.’ Ik haalde de schouders op. ‘Denk jij nu écht dat dit van mij komt?’ ‘Van wie anders?’

‘Ja... maar...’ zei ik kwasi verontwaardigd. ‘Hoe kan ik weten hoeveel jongelui er een goed oogje op jou hebben?’

‘Niemand!’ zei ze.

‘En ik dan?’

‘Jij telt niet mee.’

‘Elk mooi meisje heeft ook... stille aanbidders, jongens die zelfs verlegen het hoofd afwenden als ze een koe of een paard zien.’

‘Daar heb ik nooit wat van gemerkt.’

‘En wat ga je nu doen?’

‘Wat bedoel je?’

‘Ga je op dat voorstel in?’

‘Ben je gek?’

‘Ga jij... gaan jullie andere jaren niet naar de kermis in Lovenhoek? Alle jongeren uit de streek treffen elkaar daar vandaag toch? Het is de laatste kermisdag van het jaar...’

‘Onze Ingel is soldaat in Duitsland. Wijnvlekje en Davy zitten in Amerika. En Mario werkt in ploegen, hij heeft vanavond dienst.’ Ze haalde de neus op. ‘Het zijn allemaal geen leraars of journalisten.’

‘Mag ik je vanavond vergezellen?’ polste ik voorzichtig.

Haar blauwe ogen werden eensklaps groen. ‘Als je je daarbij maar

[pagina 97]
[p. 97]

niks inbeeldt...’

‘Heb jij niet een beetje te veel inbeelding?’ vroeg ik zacht.

Ze lachte kort. ‘Neen!’

‘Ik had nooit “Deirdre en de Zonen van Usnach” van Adriaan Roland Holst mogen lezen,’ zei ik weemoedig.

‘Wat bedoel je?’

‘Niets. Ik haal je vanavond om negen uur op. In orde?’

Ze knikte, en stond op. ‘Tot straks.’

Ik keek haar na toen ze naar de deur liep. Ze was mooi. Ze deed me denken aan een zwaan én een luipaard. Mooie dieren, inderdaad, maar welke gek werd er verliefd op? En toch... Misschien werd het wel dé avond van mijn leven.

Het werd een afschuwelijke avond. In Lovenhoek, nog een echt landbouwdorp, was de laatste kermisdag al sinds mensenheugenis de feestdag van het jaar. Dan werd het varken of het kalf geslacht. Dan kwamen zelfs de verste familieleden op bezoek. De kroegen puilden er uit, en de feesttent stond bol van het jeugdige volk. Nogal wat fuifnummers uit de provincie beschouwden deze dag in Lovenhoek trouwens als het toppunt van Kempense folklore, zodat de rijen geparkeerde wagens vaak tot in Kranendonk reikten. Deirdre zag er beeldig uit, en ik gedroeg mij alsof ik met een prinses op stap was. Alhoewel het bijna onbegonnen werk was, besloten we toch een kijkje te gaan nemen in de danstent... Tot onze verbijstering krioelde het daar van vreemde snuiters: jongens en meisjes met kaalgeschoren knikkers en behangen met glinsterende attributen; én jongens en meisjes, die volledig in het zwart gekleed waren, met een punkachtig kapsel dat uitliep in een soort van hanekam... Toen wij de tapkast bijna bereikt hadden, riep de discjockey: ‘Lix van Bourgonie van “De Weerwolf 2000” trakteert voor de Skinheads!’ Er volgde een uitzinnig gejuich... En toen brulde iemand: ‘Leve de Psychobillies!’ Dat was de lont in het kruitvat. Een ogenblik later begon de massa te wriemelen, te brullen, te krijsen, te gillen... Iedereen vocht tegen iedereen. De hel was losgebroken. De ondergang van de beschaving bereikte zijn volgende dieptepunt... precies in het meest onverdorven dorp van West-Europa. Ik sloeg mijn armen om Deirdre en rukte haar mee naar de uitgang. Glasscherven en schuim vlogen in het rond. Wij struikelden over worstelende uitzinnigen. Op onze knieën bereikten we de uitgang... Wij drukten onze handpalmen tegen onze oren. De krankzinnige rockmuziek dreigde onze trommelvliezen te doen springen. Omdat ik er zeker van was dat die kollektieve monsterachtigheid al spoedig uit de tent zou breken, bracht ik Deirdre naar mijn wagen. ‘Rijden we naar Antwerpen?’ stelde ik voor.

[pagina 98]
[p. 98]

‘Neen,’ huiverde ze.

‘Of naar Lier?’

Ze schudde het hoofd. ‘Breng me maar naar huis.’

Ik drong niet meer aan. Het bloed was eens te meer naar mijn tenen getrokken, en dat zou niet meer normaal cirkuleren voordat ik nogmaals mijn gal had uitgespuwd op... papier. ‘Het spijt me,’ zei ik.

Ze knikte. Toen ik voor de kettingwinkel stopte, vroeg ze: ‘Ik ben maar tot mijn achttien jaar naar school geweest... Wat staat er in “Deirdre en de Zonen van Usnach”?’

Ik legde de wagen stil. ‘Deirdre was een Keltische koningsdochter. Bij haar geboorte werd voorspeld dat zij dood en ondergang zou brengen over het koningshuis. Daarom werd zij verbannen en door een oude min opgevoed. Als zij volwassen geworden was, werd zij ontdekt en naar Ierland teruggebracht. Dan voltrok zich de voorspelling... haar noodlot.’

‘Wat heb ik daarmee te maken?’ vroeg ze bedrukt.

‘Niets. Jij doet me alleen maar aan haar denken zoals Adriaan Roland Holst haar uit een duister verleden opriep: rank, met gouden haren, koninklijk, wild, stormachtig...’ dweepte ik.

‘Jij bent... gek!’ zei ze, waarna ze uitstapte, het portier dichtsloeg, en zonder om te kijken naar binnen stapte.

Ik haalde diep adem. Als ik niet oplette, werd ze inderdaad mijn ondergang.


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken