De weerliicke liefden tot Roose-mond
(1956)–Justus de Harduwijn[p. 84] | |
VIII.Waert dat
1 de rechters my volcommen recht eens deden,
Ick hadd' u ooghen schoon langh' in t'ghedingh ghestelt
2;
Om het claer onghelijck, overlast
3
en ghewelt,
Dat sy van dagh tot dagh my aen-doen sonder reden.
5
Want het is blijckelijck
5, dat sy my noynt in vreden
En hebben laeten zijn; maer eenpaerigh
6
ghequelt
Met vier, waeter en windt: en in ste van vergheldt
7
Van mijnen trauwen dienst, met druck en anxst bestreden.
Ick sou noch boven dien, waert dat sulcx waere noot
9,
10
Wel met Cupido self doen tuyghen
10, en de
Doot,
Dat sy my hulpeloos wel meynden te
11 doen sterven.
Maer weet ghy wat ick vrees'? dat die twee ooghen
schoon
Buyten al mijn ghelijck, mijn recht en mijn vertoon
13
Den Rechter mochten oock wel winnen en bederven!
#
|
|