Vierde Uitkomst.
Oude Tobias. Anna.
'k Heb onze Zoon gezien, in waarheid geen los gissen.
Hebt gy al zekerheid, myn Lief, 't gezigt kan missen,
Neen, Lief, 't en was niet vert,
'k Heb hem ook al te lang gedragen onder 't hert
Met droefheid en verdriet, vind dik 't verstand belet,
Door al de moeilykheên zal dikmaals wel beoogen
Het gene dat zy denkt, d'inbeelding heeft vermogen
't Kan zyn, maar denkt het niet,
Geen waan zal my het oog vervormen dat het ziet
't Geen niet te zien en is, 'k zag Azarias mede,
Zy hadden met elkaêr een onderlinge rede,
Zoo quamen zy al voort: Fidel zyn lieve Hond,
| |
En volger op den weg, liep voor hen, ik terstond
Weêr om gesnelt, de vreughd gaf vleugels aan myn voeten,
'k Zag hemel, aard, nog lugt, nog menschen die my
Van blydschap en uit lust, om u zoo onverwagt
Dees vreugd te deelen meê.
Is 't waar, zoo sterkt myn kragt,
O Heer! op dat de ziel, zoo lang met zorg bestreden
En kommer om gezolt, de liev' aanvalligheden
Mag dragen van zyn komst, want zwak gestel den mensch
Schaad droefheid min als vreugd, wanneer hem hoop en wensch
Werd onvoorziens voldaan.
Lief, zoekt gy 't zoo van passen
Te vinden, 'k wensch dat hy aanstonds ons quam verrassen,
't Is lang genoeg gezugt, wat vreugde komt te vroeg;
Waar blyft hy ook zoo lang, is 't niet verdriets genoeg,
Men haakt als na een dronk, met water op de lippen;
Neen, Tobias, gy zult uw Moeder niet ontslippen,
Ik zal dien zukkelaar voort dryven met der yl,
Ik gaan hem in 't gemoet, blyft gy hier onderwyl,
Myn Lief, zet u wat neêr.
De blintheid stut uw schreden;
Waar wilt gy hene, Lief? gy struikelt waar gy gaat,
Ik bid, blyft hier myn hart, gy dient niet wel op straat,
Ook kunt gy hem niet zien.
Ik schep vermaak in 't hooren.
Wel aan dan, nu is hier die blyde stond geboren,
Onnodig is uw gang, daar komt Tobias aan,
Wie breidelt my nu hier, kan ik dus blyven staan;
O neen! ik vlied hem toe, liefd kan geen uitstel lyen.
Zy loopt hem tegen, latende Tobias alleen.
|
|
Auteursrechtvrij