Gedichten
(1981)–Willem van Hildegaersberch–
Auteursrechtelijk beschermdGa naar margenoot+VIII. Dit is van ere.Ghi heren wijs van hogher naem,
Waert u te horen wel bequaem,
Ick woud ons wat van eren waghen,Ga naar margenoot+
Hoe hier voermaels die heren plaghen
5[regelnummer]
In eren horen tijt te leyden,
Die rechtich waren ende bescheiden.
| |
[pagina 19]
| |
Ga naar margenoot+Wat hem te laster mochte staen,
Dat lieten sy altoes onghedaen;
Op sulk ghewin en sachmen niet,
10[regelnummer]
Alsmen nu den heren biet;
Eer was doe dat hoechste schat,
Dair voer en coesmen dit noch dat
Enich guet, dat was te gheven.
Weldoen dat is eerlijck leven,
15[regelnummer]
Wanttet comt unt goeden gronde;
Eer verlies is dickent zonde.
Wye sonden schuwet ende haet,
Hy en is niet verre in dommer daet;
Want men seit ons dat hi moet
20[regelnummer]
Wrake ontfaen die veel misdoet.
Doemen lant ende steden
Regierden nader bester reden,
Waer mochten doe die scalken bliven,
Die nu ter werlt soe veel becliven?
25[regelnummer]
Trouwen, nyemant en setse voert,
Die houden woude sijn edel woert.
Waer die schalken moghen raden,
Daer staet eer in crancken bladen.
Die ons van eren woude roven,
30[regelnummer]
Die en soudmen billicx niet gheloven.
Exempel recht gheliken desen
Heb ic eenwarff horen lesen,
Hoe een edel heer van machten
Hem altoes voer die schalken wachte;
35[regelnummer]
Waer hijt wiste soe en worter gheen
By sinen schulde wel ghesien.
Een Romeyn was hi gheboren.
Van ouden tyden hier te voren
Had hi een moghende stat beleghen
40[regelnummer]
Vander stadt van Romen weghen,
Dair hi voer duren muste lanck,
Eer hise creech in sijn bedwanck.
Die van binnen waren vast,
Doch hi dede hem sulken last,
45[regelnummer]
Dat sy zere worden vervaert.
Die van Romen waren vermaert,
Dat sy steden ende lant
Bedwonghen vast tot hoirre hant
Ende waren hart te wederstaen.
50[regelnummer]
Dus waren si veel te meer begaen,
Die meeste ghemeente van hier binnen,
Want si en wisten niet wat beghinnen
Mit cracht off mit enigherhande list.
Een schalc, daer nyemant op en ghist,
55[regelnummer]
Vernam dit, hoet daer was gheschepen,Ga naar margenoot+
Ende docht: ‘A1 bin ic hier begrepen
In deser stadt, ic wil my vryen,
Ende ant hogher boort gaen lyen;’
Als die schalken doen altoes:
60[regelnummer]
Waer om scheltmense anders loes?
Ick mach u seggen sijn bedrijff,
Die aldus duchte voir sijn lijff:
Hy hadde langhe tijt in eeren
Die poerters kinder helpen leren
65[regelnummer]
Inder scholen ende soe regieren,
Dat hem elkerlijck was goedertieren,
Poorters ende poerters kinder;
Waren sy meerder ofte minder,
Nyemant en dochter op dan goet:
70[regelnummer]
Des hadde hi veel te meerre spoet
Te doen van des hi hadde wille.
Heymelyke ende stille
Ghinc hi eenwarff buter stede,
Ende nam twee poorters kinder mede
75[regelnummer]
Vanden rijcsten, vanden besten;
Ende als sy quamen buten der vesten,
Soe stont sijn meninghe dat hi soude
Daer mede vercrighen sheren houde,
Die buten lach ende meende
80[regelnummer]
Die stadt te dwinghen, dat si diende
Den Romeynen hoirre tijt:
Hier om soe was al die strijt.
Ende als hi buten quam een stic,
Doe leydemen hem alsulken strick,
85[regelnummer]
Desen drien, al dair si quamen,
Datmense vinc alte samen,
Als hi te voren hadde gheraemt,
Die verrader sonder schaemt.
Alle drie worden si ghebrocht
90[regelnummer]
Voir den here, die daer na wrocht,
Dat hi die schalken node sach,
Alsmen hier te voren plach,
Doe eer ghepresen was voer gout,
Ende trou ende recht in hoer ghewout
95[regelnummer]
Mochten blyven onverdreven.
Die schalken en doghen verheven;
Waer die schalken in machte risen,
Daer hoertmen luttel naden wisen.
Die Romeyn, dese edele heer,
100[regelnummer]
Daer ic off spreke, twivelde zeer
Aen desen clerck, hi en miende quaet,
Schalkernie off verraet.
| |
[pagina 20]
| |
Ga naar margenoot+Dus dede hi vraghen nader dinc,
Hoe hi soe verre buten ghinc
105[regelnummer]
Vander stat, off in wat maten
Dat hi hem hadde vanghen laten
Ende die kinderen alle beyde,
Die hi brocht in sijn gheleide.
Die clerck antwoerde als hi had in:
110[regelnummer]
‘Heer, het is om u ghewin
Al gheschiet, dat weet voirwair;
Tmach u wel sijn een blyde maer,
Dat ic dese kinderen hebbe ghebracht;
Want si sijn van sulker macht,
115[regelnummer]
Op dat sy behouden moghen tleven,
Men sal u wel die stadt opgheven
Ende onderdanich bliven voert:
Dat moechdi proeven op mijn woert.
Vindijt waer, soe laets mi nieten.
120[regelnummer]
Tmach mi billicx wel verdrieten,
Dat ghi dus lang hier hebt gheduyrt.’
- ‘Hebstuut daer om gheavontuert?.’
Sprac die heer, ‘dat mach di rouwen.
Wye soude di enigher duecht betrouwen,
125[regelnummer]
Oftu dijn vrienden wilste honen?
Ic sal di staphans doen wel lonen
Na rechten rechte dinen arbeit.’
Al moeder naect word hi onteleydt,
Ende mit roeden soe gheslaghen,
130[regelnummer]
Dat hem billicx mocht wanhaghen,
Wantmen gheselden soe langhe
Mit harden slaghen ende stranghe,
Dat hi nauwe tlijff ontdroech.
Ende als hi slaghen was ghenoech
135[regelnummer]
In sijn vleisch ende doer sijn vel,
‘Wat segstu nu, verrader fel?’
Sprac die heer ten selven stonden,
‘Waenstu an mi hebben ghevonden
Verradenis off schalkernye?
140[regelnummer]
Tis beter, dat ic di castye,
Dan enich goetman by di quame,
Dat hi verlore der eren name.
Nu hebstu loon van dinen dienst,
Ende wilstu kiesen talresienst,
145[regelnummer]
Soe pijndi weder binnen der stadt.
Ic seg di voer die waerheit dat:
Ic selse winnen mitten zwairde
Off mit sulker voerwaerde,
Dat ic behouden mach mijn eer,Ga naar margenoot+
150[regelnummer]
Off ic en winse nymmer meer:
Dat moechstu wel gheloven mi.
Nym dese kinderen beide mit di
Ende brengse horen onderen thuns:
Dijn rechte loon waer meer confuus.’
155[regelnummer]
Als die heer dit hadde gheseit,
Doe gafmen hem een ommecleyt,
Anders most hi moeder naect
Thuuswert gaen also mismaect,
Entie kinderen mit hem dair.
160[regelnummer]
Ende als si binnen vereyschten twaer
Van des heren edel daet,
Doe setten sy tsamen horen raet
Anders dan si hadden ghedaen.
Op sijn ghenade in hant te gaen,
165[regelnummer]
Dat en was hoer meninghe niet te voren;
Mar nu ontsaghen sy sinen toern
Ende sijn gherechticheit te gronde,
Ende spraken meest uut enen monde:
‘Tis best dat wy ghenade gheren.
170[regelnummer]
Al mochten wijt al een tijt verweren,
Wonne hijt dan mit hardicheit,
Soe waer ons ghenade onbereyt.’
Doe gheerden si dach ende hilden sprake
Van elker ticht, van elker sake,
175[regelnummer]
Die die heer hem tyen mocht;
Ende alst te daghe was ghebrocht,
Doe creghen sy pays thoren vromen,
Entie stadt wort opghenomen,
Ende sy behilden lijff ende ere.
180[regelnummer]
Vondmen noch in sulken here
Alsulc ghelove, hi soude winnen
Wat hi mit rechte dorst beghinnen.
Wat here die schalken an hem trect,
Ick wane selden in hem stect
185[regelnummer]
Recht ghelove; dat coomt by dien,
Die schalken en latens niet gheschien.
Mar sijn die heren selve goet,
Al hoer ghesin hem dair nae spoet
Hoers heren eer te helpen draghen,
190[regelnummer]
Om te crighen goet behaghen.
Dus seg ic als ic eerst began:
Ere verheffet horen man
Ende houten staende sonder glyden:
Op recht ghelove is zeker tyden.
|
|