Gedichten

[p. 21]

⁺IX. Dit is van Reyer die vos.¹

In enen zomerlyken tyde,

Als men sach an allen zyden
Die wouden schoen ende tgras groeyen,
Doe moete vos Reynart sijnre moeyen
Der wolvinnen op Haspangouwen.
Als hise sach, hi seyde: ‘Vrouwe,
Lieve moeye, maect my bekent,
Wat soe doedi hier omtrent?
Ic en sach u nye binnen menigen daghen.’
- ‘Twaren, neve, soe moechdi vraghen
Wel te rechte waer ic ga.
Tis seven maenden wel na,
Dat ic nye op voet en stiep,
Dan ghister, doen ic harwaert liep:
Ic heb soe langhe sieck gheleghen.
Hadder my die wil niet toe ghedreghen,
Ic en waer noch niet opghestaen;
Mar in mijn siecte loofdie te gaen
TAken, door mijn tederheit:
Dair toe soe bin ic nu bereyt,
Lieve neve, vos Reynart.’
- ‘TAken, moey, - God wouts der vaert! –
Gadi bedevaerde nu?’
- ‘Ja ick, neve, dat seg ic u;
Wanter mi toe dreeff die noot.
Ick waer seker ghebleven doot,
Had icker mi niet toe verbonden.
Bedevaert tot allen stonden
Die dwaet zonden ende ziecheit aff.’
- ‘Moeye, soe en gave ic niet een kaff,’
Sprack Reynaert, ‘om u bedevaert,
Soe dicke varet hindervaert,aant.
Dat vrouwen veel after lande lopen:
Sy gaen om oflaet; mar sy vercopen
Dicwijl eer ende salicheit.
Moeye, dit en heb ic niet gheseit
By u, dat neme ic op mijn lijff!
Ic segghet by alrehande wijff,
Die lopen om die landen te scouwen,
Als poertersen ende ridders vrouwen,
Dorpmans wijff, beghinen, nonnen:⁺
Dese hebben ghelopen ende gheronnen
Menich werven after lande.
Moeye, beter is beseten schande
Dan schande belopen, dat weet ic wael.
Want ic woende tenen mael
Hier te voren tot Parijs,
Aldair soe hoerdic gheven prijs
Mannen, die wel bewandert waren:
Dat vrouwen after landen varen,
Dat en wistic nye veel prisen.
Keert weder, moeye, hoert den wysen:
Si sellen u dit selve leren.’
- ‘Reynaert, neve, soudic keren
Van minen bedevaert te doen,
Soe waer, ic sot ende alte coen.
Goede ghelofte is goet ghehouden.
Ic en dar my zeker niet verbouden
Te breken dat ic schuldich bin.’
- ‘Daer en is eer noch wijsheit in,’
Sprac Reynart, ‘moeye, gheloves mi.
Tot uwer kercken al hier by
Daer moechdi Goede wel ghenaken.
Moeye, al en quaemdi nymmermeer tAken,
Wilt God, hi doet u wel ghenesen;
Hier om soe laet u lopen wesen,
Ende neemt exempel anden anderen,
Die belopen ende bewanderen
Scaemt ende schande, die langhe duyrt,
Ghelijc den paerde, dat besuyrt
Beyde mit lopen ende mit draven,
Soe dattet comt van groter haven
Tot cleynen ghelde off tot nyet.
Moeye, dats menichwerff gheschiet,
Ende noch selt inder werlt gheschien:
Vrouwen, die hem laten zien
After lande hier entaer,
Men volcht hem soe mit listen nair,
Dat si comen buten der waerden.
So slachten sy verleemde paerden:
Hoerre gheen en prijstmen guet.’
Dat sprac Reynaert, ende hi was vroet.

+ H. fol. 12 b. c. B. fol. 16 b. c.

1 Vroeger uitgegeven door Willems in het Belg. Mus. VI 409 vlgg.; in den Reinaert 2^e uitg. 373 vlgg., en door Buddingh, Mirakelgeloof, 80.

+ H. fol. 12 c. d. B. fol. 16 c. d.

1 H. tyden. 3 woude s. dat gras groen. 4 moen. 5 Haspegouwen. 8 Wat ghi doet dus h. o. 9 in m. d. 12 T. wel s. m. n. 13 niet. 14 ghisteren doe, herwaerts. 16 Ende h. m. den. 18 Mer ic beloefde t. g. 19 T. d. m. siecheit. 20 D. soe ben ic toe b. 21 vos ontbr. 22 woude die. 23 bedevaert. 24 lieve n. 25 Want daer my toe drijft den 26 bleven. 29 dwaen. 32 S. d. varet hynderwaert. H. misschien varet, doch zeer onduidelijk; hindervaert. 39 lande. 45 ic weet dat wael. 46 woenden. Dit vers ontbr. bij H. 48 Daer s. 50 vrouwe, voele. 51 D. e. w. n. geprisen. 52 m. ende h. 55 mijnre. 63 Gode. 64 nummermeer. 66 soe ontbr. 69 Scade ende scande. 70 peerde. H. paerden. 72 Soe ontbr. 74 M. tis. 75 in die. 78 liste. 79 b. weerde. 79 den verlemdem peerde. 81 Dit.