Gedichten

⁺LXVII. Een notabel.

Des morghens, alst beghint te dagen,

Soe moghen wy wel mit rechte clagen,
Dattie nacht gheweest is lanc,
Want wy Gode ghenen danck
In onsen slape moghen gheven.
Al is dat zake dat wy leven,
Tschijnt recht off wy waren doot.
Hier by ist ons zeker noot,
Dat wy ons inden dach versinnen
Ende dienen soe mit rechter minnen
Al hier den hemelschen coninc,
Die heeft ghescepen alle dinck
Tot des menschen oirbaer;
Ende leven in gherechte vaer
Na sinen gheboden oetmoedelic.
Sijn wy arm off sijn wy rijck,⁺
In wat staden wy sijn gheset,
Draghen wy pellen ofte net,
Wy moeten sijns ontsien al hier,
Off wy sullen sneven schier:
Hier en wort gheen lanc verbeit,
Elcman op sijn wercke steyt.
Is hi ridder off is hi knecht,
Dat is daer al even slecht;
Wercken sijn daer best gheacht.
Daer en is gheen ander macht,
Diemen pleecht in deser tijt;
Mar wye weldoet, die maect hem quijt
Der ewigher doot, nae desen leven,
Daer die bosen moeten in sneven;
Want elkerlijc sel loon ontfaen
Nae wercken, die hi heeft ghedaen.

+ H. fol. 69 b. c. B. fol. 49 d.

+ H. fol. 69 c. B. fol. 49 d.-50 a.