Horae Belgicae

XLI.
¶ Een amoreus liedeken

EEn lodderlijc vrouken seer amoreus
Si was van wesen so huebsch ende fijn.
Met een gheselleken seer coragieus
Ghinc si te biere ende inden wijn
Si schoncken, si droncken, si maecten iolijt.
Al lachende wert de ruyter zyn geldeken quijt
Si zijn in liefden wel also vast
Si en connen van malcanderen niet gescheen
Wanneer hise aen haer borstkens tast
Ten mach dat vrouken niet verleen
Si songhen, si spronghen, si maecten iolijt.
Al lachende wert den ruyter zijn. .
Dus zijnse met hem beyden slapen ghegaen
Si speelden te samen een soet accoort
Ende ghinghen in Venus fonteynen dwaen
Ghelijck sulcke ghelieuekens toebehoort
Vrou Venus spel en wert daer niet benijt.
Al lachende wert den ruyter. .
Tsmorghens vroech alst was schoon dach
Hoe vriendelijc dat hi op dat vrouken loech
Met lodderliken ooghen dat si hem aensach
Si sleepten te samen vrou Venus ploech.
Si schoncken, si droncken, si maecten iolijt.
Al lachende wert den ruyter. .

[p. 59]

5.

Dat vrouken docht eenen loosen toer

 

Wanneer zijn gheldeken was al verschoyt

 

en si was dubbelder dan een snoer

 

Het was verteert ende al verpoyt

 

Met singhen, met springen, met groot iolijt

 

Maken si menich ruyter zijn geldeken quijt

6.

Princersse lief hoe come ic in dit verwaet.

 

Mer dat ick van v dus scheyden moet

 

Jc worde verworpen wt minen staet

 

daer wi plegen te sitten in vruechden soet

 

ende schoncken ende droncken ende maecten iolijt

 

Al lachende wert den ruyter. .