Logo DBNL
Horae Belgicae (1968)

Horae Belgicae

(1968)–A.H. Hoffmann von Fallersleben–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

LVI.
¶ Op die selue wijse.

1.
HOe luyde riep die siel tot god van binnen
 
Och here almachtich vader goet
 
Wat sal ick gaen beghinnen
 
Dat lichaem beswaert dat herte mijn
 
Och heere wilt mijns genadich zijn
 
Dat vlees wilt mi verwinnen
2.
Als dlichaem die siel dus hoorde clagen
 
So sprackt o edel siele mijn
 
Waerom wildi v versaghen
 
Schouwet des boosen viants raet
 
Ende laet die valsche werelt quaet
 
Ghi sult gode wel behaghen
3.
Die siele sprac, ic sout gaerne volbrengen
 
Mer ghi o valsche lichaem mijn
 
En willes niet gehengen
 
Natuere ende ghi, ghi doet mi pijn
 
Nochtans so moet gestreden zijn
 
Jck en can v niet bedwinghen
4.
Dat lichaem sprac, o siele die heere der heeren
 
Heeft v ghegeuen sin ende list
 
Om dat ghi mi soudt leeren
 
God heeft v ghegeuen reden ende sin.
 
Om mi die tot sonden geneghen ben
 
Dat ghi mi soudt regeren
5.
Die siele sprac, mocht mi dat ghebueren
 
dat ic mocht steruen ghelijck als ghi
 
So soude ic leuen sonder trueren
 
Mer als ic voor doordeel gods sal staen.
 
Ende na wercken loon ontfaen
 
So moet ict al besueren
6.
Dlichaem sprac, als ghi dat weet te voren.
 
So wie hem seluen al willens wont
 
Oft tredt in eenen doren
 
Wie sal hem beclaghen dat vraghe ic dy
 
Ghi moet oock sorghen voor mi
 
Oft wi blijuen beyde verloren
7.
Die siele sprac, lichaem ghi moet wel sorgen
 
Want als coemt die bitter doot
 
Wie sal ons dan verborghen
 
Dus moet ghi gaen sorghen het is noot
 
Dat ghi niet en verliest die blischap groot
 
Ghi en hebt doch gheenen morghen.
8.
Dlichaem sprac, moet ic ooc steruen leeren
 
Ende ic en weet doch gheenen tijt
 
Waer toe sal ic mi keeren
 
Die werelt thoont mi vrolicheyt
 
Natuere die is daer toe bereyt
 
Hoe sal icse moghen verheeren.
9.
Die siele sprac, o lichaem snoo van weerden
 
Waer op so verlaet ghi v
 
Wat wildy hier aenueerden.
 
Hoe dorfdy bedrijuen eenich solaes
 
Arm stinckende vleesch der wormen aes
 
Ghi moet doch inder aerden
10.
Dlichaem sprack, moet ic inder aerden tijden
 
Och here god van hemelrijc.
 
Hoe mach ick mi verblijden
 
Dat ick ben inder sonden staet.
 
Mi rout so seere mijn leuen quaet
 
Jc wil mi leeren lijden.
11.
Die siele sprac, wildi v tot duechden geuen
 
So sullen wi dan ick ende ghi
 
Bi Jesum zijn verheuen
 
daer blijschap sal wesen ymmermeer
 
Ende zijn verlost wt den eewighen seer
 
daermen eewelijc sal blijuen
12.
Dlichaem sprac, ontfermt god onser beyden
 
Mi ende die edel siele mijn
 
Ende wilt ons doch geleyden,
 
Wilt doch bewaren die edel siele van my.
 
Maect dat ons leuen v behaechlijck si.
 
Wanneer wi moeten scheyden

Vorige Volgende