Horae Belgicae

LXXVII.
¶ Een amoreus liedeken.

HEt vlooch een so cleynen wilt vogelken
Tot myns liefs venster in
Staet op myn alder liefste
Staet op ende laet mi in
Jc hebbe te nacht geuloghen
Al door die wille dijn
Hebdi te nacht gheulogen.
Al door die wille van mi
So coemt ter haluer middernacht
Jc wil v laten in
Jc wil v decken warme
Met mijnen snee witten arme
Ende dat verhoorde een wachter goet
Op hooger tinnen lach
ic waen ghi waert een huebsce

[p. 116]

 

Een huebsce maechdelijn

 

Ende si had in ghelaten

 

die lantsknecht vander straten.

4.

Och willet wackter swigen

 

Laet dat verholen zijn

 

So wil ic v schincken

 

Van gouden een vingherlijn

 

daer toe een schoon cranselijn.

 

Och here god vanden hemel

 

Hoe is den dach so lanck

5.

Den dach en is so lange niet

 

Het wert wel wederom nacht

 

mi heeft so huebscen maechdelijn

 

Een bislapen toegesacht

 

Och mocht ic bi haer slapen

 

Mijn trueren soude ic laten

 

Ende hebben eenen vrijen moet.

 

Om alle lantsknechten wille

 

Verteere ic myn gelt myn goet

6.

Mer dat ghi by mi slapen

 

dat is die wille van mi

 

Och willet lansknecht swigen

 

Ghi sult die liefste zijn

 

daer op een so huebscen moet

 

Om alle lantsknechten wille.

 

Verteer ic mijn gelt ende goet

7.

Die ons dit liedeken eerstwerf sanck

 

So wel gesongen heeft

 

dat heeft ghedaen een vrome lantsknecht

 

God geue hem een vrolic iaer

 

Hi heuet so wel ghesongen.

 

God sceynde alle niders tongen

 

Hi heuet eenen vrijen moet

 

Om alle lantsknechten wille

 

Verteer ic mijn gelt ende goet