Horae Belgicae

CXLVI.
¶ Een nyeu liedeken.

TRueren ghi zijt mijn eyghen bleuen
Troosteloos ben ick vol fantasien
dat hebben dese nijders tonghen ghedaen
Want si solaes van lieften benijen
Hoe soude ick mi dan moghen verblijen
Want wat ick doe tis al verloren
dese pijn is mi seer swaer om lijen
die liefste en mach mi sien oft hooren
Deden die nijders diet souden mercken.
Jck sprackse aen waer icxse aensaghe
Ende segghen haer al van venus wercken
Hoe si mi quelt van daghe tot daghe.
Het moet wel zijn een iammerlike plaghe
Van schaemten en can ic mi niet verweeren.
dat ick mijn lijden haer soude claghen
dus en can ic niet comen tot mijn begeeren
Ay lacen nv ist altemael ghedaen
Waer ick mi keere oft waer ick mi wende

[p. 219]

 

Van troosten en hoor ick gheen vermaen

 

Si hout haer oft si mi niet en kende

6.

Woude si mi troosten die waerde geminde

 

Ende gheuen mi een vriendelijck opslach

 

So waer verdreuen alle mijn allende

 

Ende al dat mijn herte deeren mach

7.

Och lacen nv ist al om niet

 

dat ic haren wille hebbe ghedaen

 

Van mi vliet si als si mi siet

 

Mijn lijden en wil si niet verslaen

8.

Och woude si mi in danck ontfaen

 

Jck soude haer noch te beminnen gheuen

 

Mer neense si sout noode van monde slaen.

 

Twelck doet mi suchten ende beuen

9.

Schoon lief ick en weets mi gheenen raet

 

Hoe ick mi seluen soude moghen vermaken.

 

Mijn sinnekens zijn seer disperaet

 

Mi en mach gheenen troost ghenaken

10.

Jn hopen moetic mijn genoechte maken

 

Ende dencken op haer wesen soet

 

Ende studeren altijt in venus saken

 

Jck hope het sal noch werden goet