Horae Belgicae

[p. 262]

CLXXIII.
¶ Een amoreus liedeken.

TRibulatie ende verdriet
Wat moet mijn herte al lijden
Eylacen schoon lieueken
Js dat niet groote pijn
Confortatie gheeft mi soete lief
Jc soudet so wel ghelijden
Mer eylacen schoon lieueken
Ten mach anders niet zijn
Jc wijts quade tongen
Veel erger dan fenyn.
Want zijt al beniden
waer datter vruecht gesciet
Troost ghi mi niet
so blijf ic int verdriet
O troost consoort
Na v staet alle mijn verlanghen
O wreede fortuyne
Hoe valdy mi dus fel.
Van die lieffte die ic vercoos
En can ic gheenen troost verweruen
Mer eylacen schoon lieueken
Js dat niet groot gequel
Jc wijts quade tonghen. .
Onghetroost te sine
Waer vintmen meerder pijne
Want rooc ende smaec
Die doet al vergaen
Wel rieckende roosemarijne
Gheeft mijn herteken een medecijne
Sal ick soete lieueken
Van v gheenen troost ontfaen.
Jc wijts quade tonghen. .
Oorlof schoon lieueken
Alst anders niet en mach wesen

[p. 263]

 

Jck bedancke mi seere

 

Van uwer goeder duecht

 

Jc hope aen god den heere

 

Jc salt noch also wel ghelijden

 

Mer doet schoon lieueken

 

Van alle dat ghi moecht

 

Want ghi zijt die ghene

 

die mijn ionc herte verhuecht

 

Ende ghi weet schoon lieueken

 

Wat tusschen ons beyden is geschiet

 

Troost ghi mi niet,

 

so blijf ic int verdriet.