Horae Belgicae

CLXXVIII.
¶ Een nyeu liedeken Vanden Molenaer

DAer was een goelijc molenaer
Op zijnder molen dat hi clam
Om datter niet te malen en quam
Daer om was hi so gram
Wat nieus dat hi vernam
Ja, ia, om datter niet te malen en quam
Daer om was hi so gram
Smorghens alst was schoon dach
Die molenaer lach al op sijn doer
Met dien quam daer een vrouken
Met haren sacxken voer
Het hadde so grooten schoer
Ja, ia, molenaer wildi mi malen
Mijn corenken loopt daer door
Molenaer als ghi mi malen wilt
So maelt mijn corenken wel
Steect een steecxken diepere
Het helpt mi also wel
Ten is gheen kinder spel
Ja, ia, twaer grote scade liept coren op velt
Het ghelt so grooten ghelt

[p. 272]

4.

Snachts ontrent der middernacht

 

Dat belleken gaf gheluyt

 

Ay my seyt si molenare

 

Ghy moeter scheyden wt

 

Ende nv eest al ghedaen

 

Ja, ia, so vriendelijc spraek die molenaer

 

Dat goelijck meysken aen

5.

Al gheest dat belleken groot gheluyt

 

Ghi maelt noch veel te grof

 

Ay my seyde si molenaer

 

En scheet daer nyet so of

 

Het is so goeden stof

 

Ja, ia, steect een luttelken diepers

 

So gheue ic v den lof

6.

Soude ic noch langhe malen

 

mijn steen wort veel te bot

 

Jck en sout niet weten waerhalen

 

Mijn stof viel veel te cort

 

Ende hi opt vrouken loech

 

Ja, ia, en wilter niet afscheyden

 

Het is noch veel te vroech

7.

Die dit liedeken dichte

 

Dat was een ruyter fijn

 

Sijn buydel was so lichte

 

Te Machelen en mach hi niet sijn

 

Daer sadt hi inden wijn

 

Hi heuet van hem seluen ghedicht

 

Te Machelen bi die liefste zijn