Print Horae Belgicae(1968)–A.H. Hoffmann von Fallersleben Vorige Volgende CLXXVIII. ¶ Een nyeu liedeken Vanden Molenaer 1. DAer was een goelijc molenaer Op zijnder molen dat hi clam Om datter niet te malen en quam Daer om was hi so gram Wat nieus dat hi vernam Ja, ia, om datter niet te malen en quam Daer om was hi so gram 2. Smorghens alst was schoon dach Die molenaer lach al op sijn doer Met dien quam daer een vrouken Met haren sacxken voer Het hadde so grooten schoer Ja, ia, molenaer wildi mi malen Mijn corenken loopt daer door 3. Molenaer als ghi mi malen wilt So maelt mijn corenken wel Steect een steecxken diepere Het helpt mi also wel Ten is gheen kinder spel Ja, ia, twaer grote scade liept coren op velt Het ghelt so grooten ghelt [p. 272] 4. Snachts ontrent der middernacht Dat belleken gaf gheluyt Ay my seyt si molenare Ghy moeter scheyden wt Ende nv eest al ghedaen Ja, ia, so vriendelijc spraek die molenaer Dat goelijck meysken aen 5. Al gheest dat belleken groot gheluyt Ghi maelt noch veel te grof Ay my seyde si molenaer En scheet daer nyet so of Het is so goeden stof Ja, ia, steect een luttelken diepers So gheue ic v den lof 6. Soude ic noch langhe malen mijn steen wort veel te bot Jck en sout niet weten waerhalen Mijn stof viel veel te cort Ende hi opt vrouken loech Ja, ia, en wilter niet afscheyden Het is noch veel te vroech 7. Die dit liedeken dichte Dat was een ruyter fijn Sijn buydel was so lichte Te Machelen en mach hi niet sijn Daer sadt hi inden wijn Hi heuet van hem seluen ghedicht Te Machelen bi die liefste zijn Vorige Volgende