Horae Belgicae


CXCIII. ¶ Een amoreus liedeken. 1.[regelnummer] HEt was een aerdt een aerdich medecyn. Op eenen morgenstonde. En daer vant hi, vant hi een vrouken fijn. Sy had een so diepen wonde. Sy vraegden dat meesterken op dat pas. Oft hi een meester vander wonden was. Sy hadts van doene. Do neempt v tent en tentelt my. Van goeder herten bly Pijnt v te spoene 2.[regelnummer] Hy nam dat vrou, dat vrouken bider hant als meester gepresen Hi leydese daer, aldaer aen eenen cant Om haer te genesen Sijn bus metter saluen die was daer bereet En daer me dat hi tegent goelijc vrouken street dat vrouken riep salft mi salft mi noch eens noch eens al binnens beens Oft ick ontsinne. 3.[regelnummer] Dat Meesterken gaf en gaf dat vrouken soet Al vanden beste
[pagina 298]
Hy soudese noch eens tenten tenten metter spoet maer zyn tente en woude niet vesten Syn tente die faute gelic een riet Van schaemte dat hi dat vrouken liet Als die veruaerde dat vrouken riep hoort mijn hoort mijn beueel Maer tentelt my noch wel Met laeker aerde 4.[regelnummer] Prince dat meysken moeste daer vlien met also groote oneeren Die busse metter saluen was qualijcken versien Voor sulcke oude seeren Dat vrouken riep luy ende claer toe fel Armen duuel leert ierst v ambacht wel Leert eerst cureren Ghi mocht veel beter eerst gaen lappen v schoen Arm allendighe loen dan vroukens tempteeren