Horae Belgicae

CCXIII.
¶ Een nyeu liedeken.

EN ick soude tot minen boele gaen.
Den wech valt my so leyt.
Soo wye den bosse schade seyt
Die doet den grauwen ros aen
Den sneeu die was gesmolten
daer lieper een bosselyn door
So wie zyn lief behouden wil
die stelle zijn lijf daer voer.
Jc stont op hooghen berghen
Jc sach een steynen hous

[p. 330]

 

daer rijden alle merghen

 

drie stoute slumerkens ous.

4.

Die een dat was een ruyter stout.

 

Die ander was een boermans soon.

 

Die derde was een lantsknecht goet.

 

Hy woude tbruyn mechdelyn haen

5.

Mijn moeder dede mi vragen

 

Oft ic den ruyter woude haen

 

So moeste ic desen somer lanc

 

Syn leersen en sporen doen aen

6.

Myn moeder dede mi vragen

 

oft ic den keerl woude haen

 

So moeste ic desen somer lanc

 

Met zijnen rossen tso velde gaen

7.

Myn moeder dede mi vraghen

 

oft ic den lantsknecht woude haen.

 

So moeste ic desen somer lanc.

 

Metter flesschen so wijne gaen.

8.

Boeren dat zijn boeren.

 

Sy drincken so selden den wijn.

 

So en doet die vrome lansknecht niet.

 

Hi schencter so dapperlic in

9.

Boeren dat zijn boeren

 

Si drincken so selden den wijn

 

Si drincken lieuer botermelc

 

Dan den hueschen coelen wijn

10.

Die dit liedeken dichte

 

dat wasser een lantsknecht fyn

 

Sijn herte dat verlichte

 

Tso Heynsberch inden wijn

11.

Maer diet eerst heeft ghesongen.

 

Dat wasser een Lantsknecht goet.

 

Hi heeft daer aenden dans geweest.

 

Met ons Keyser dat edel bloet