Wie kijkt er mee, en luistert meteen?

[p. 22]

Zijn eerste kerstboom.

't Was in den tijd, toen nog niet ieder kind een Kerstboom gezien had. Wouter, die op een eenzame boerderij woonde, wist zelfs niet eens dat ze bestonden. Zijn vrindje Dirk was met zijn vader naar de groote stad geweest, een heel eind sporen ver. En nu zaten de jongens samen bij 't vuur, en nu was Dirk aan 't vertellen van al wat hij in de stad had gezien. En Dirk had een Kerstboom gezien! Voor 't raam van een



speelgoedwinkel stond ie, prachtig opgetuigd met dingetjes van zilver en goud en vol kaarsjes, die brandden. ‘En 't heet een Kerstboom, omdat je 'm op Kerstfeest ansteekt en omdat je blij bent, dat de Heer Jezus geboren is,’ legde Dirk uit.

Wouters oogen glansden. ‘Hè! als we er zoo een hier 's hadden, wat zou Neeltje dàn vroolijk kijken,’ dacht hij.

Zijn zusje Neeltje had een warm plaatsje in Wouters hart. Zij liep op krukken, en meestal keek

[p. 23]

ze treurig, omdat ze zoo veel pijn had.

Wouter kon dien Kerstboom maar niet vergeten. Eindelijk daar schoot hem wat te binnen. Van een dennetje maakte je zoo'n Kerstboom, had Dirk gezegd. En nu bedacht Wouter zich, dat de boer van de Olmenhoeve een aanplant van jonge dennen had. Als hij er daar eens een van krijgen kon!

Op den eersten vrijen schoolmiddag ging Wouter er heen. 't Was een heel eind. En toen hij er eenmaal was, had hij toch geen durf om er den boer over aan te spreken. Hij drentelde een heelen tijd om de aanplant heen.

[p. 24]

Daar kwam zoo waar de boer aan! ‘Zoo jongen, heb je wat op je hart? 'n boodschap van vader?’ zei de boer, die Wouter wel kende.

‘Nee baas, geen boodschap van vader,’ antwoordde Wouter.

‘Dan wat op je eigen hart, 'k zie 't aan je neus!’

Daar kon Wouter nu toch geen nee op zeggen. ‘Ja, ziet u, ik wou... ik zou,’ hakkelde Wouter, ‘zoo graag een dennetje hebben om 'r een Kerstboom van te maken.’

‘'n Kerstboom? Wat is dat voor een dingie?’

‘Met allemaal moois d'r an, en kaarsjes er op, en je steekt 'm met Kerstmis an, omdat je blij bent, dat de Heer Jezus geboren is.... en ik wou 't zoo graag voor Neeltje.’

‘Da's ten minste niet voor wat slechts.... met Kerstmis en voor Neeltje.... komaan dan maar.’

En haast eer Wouter 't goed en wel wist, had de boer een dennetje voor hem uit den grond gehaald en in een pot gezet.

Daar liep nu Wouter met zijn dennetje in den arm, te denken over de lichtjes, die er aan zouden komen. En 't leek wel of er licht zat achter zijn gezicht, zóó straalde het!

Het dennetje bracht hij op de deel. En wat had hij de volgende dagen een geheimen met Dirk! En druk dat hij 't had! Kaarsjes koopen van zijn spaarcenten, en ook nog wat zilver en goudpapier. Daar zaten ze samen allerlei knipsels uit te maken, slingers en kransjes en zoo al meer. Andere versiersels hadden ze niet. Maar mooi werd 't tòch.

En toen het op Kerstdag donker werd, haalden Wouter en Dirk het boompje van de deel. Wat keek Neeltje blij! zij vergat er haar pijn door.

En deze kinderen deden niet zooals kinderen nu wel doen, die òm den Kerstboom den Heer Jezus vergeten. Het Kerstboompje met zijn

[p. 25]

vroolijk licht stond daar immers, òmdat Jezus was geboren! En daarom was het licht óók in hun hartjes.