Bouwen en afbreken

[p. 36]

De arbeider

De laatste vis
is in zijn donkerte gegleden
Onwennig klimmen de gebaren
in het heden:
de deken, het gordijn en
de lampetkan.
De schemering is drachtig van konijnen.

Plots valt het harde pijpen
in de dingen:
de fabriek.
De dag wordt levensgroot.
Verstoord
is het verborgen rijpen
der geluiden.
Het roggebrood
staat hoekig op de tafel.

De deur slaat
dicht.
De straat is klaar.
De wind gaat
grauw en moeizaam door zijn tunnel.

paul rodenko

[p. 37]