Het wegje in het koren (1948)

Het wegje in het koren

(1948)–W.G. van de Hulst– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende


11. Wat is er toch ge-beurd? 't Wordt a-vond. 't Wordt al een klein beet-je don-ker. Daar loopt een vrouw langs de weg. Zij gaat naar het klei-ne, ar-me huis-je dicht bij het bos. Ze is erg moe. Ze heeft de he-le dag op het land ge-werkt, vèr weg.... Haar man is ziek; die kan geen geld ver-die-nen. O, ze is zo moe.... Ze is zo blij, dat ze weer
[pagina 37]
thuis is.... Ze doet de deur o-pen. ‘Woef; woef!’.... Een klei-ne hond springt te-gen haar op. Hij dànst van blij-heid. En in zijn staart-je is een krul.... ‘Woef, woef!’ Weet je, wie die vrouw is? Weet je, wie dat hond-je is? Ja, - die vrouw is de moe-der van Ti-ne-ke.... En dat hond-je is het hond-je van Ti-ne-ke; dat is de vro-lij-ke Pim. Maar waar zou Ti-ne-ke zelf nu zijn? Zou ze in het hok zijn? Het hok on-der de to-ren? Moe-der komt bin-nen. Wat ziet ze daar? Va-der ligt in bed; maar hij kijkt zo blij; hij làcht.... Waar-òm? En bij de ta-fel....? Daar staat Ti-ne-ke. Ze durft moe-der niet eens aan-kij-ken, en ze krijgt een kleur.... Waar-òm? En - wat ziet Ti-ne-ke er mooi uit. Hoe komt dat? Kijk eens: Ti-ne-ke heeft een gro-te, ro-de strik in
[pagina 38]
het haar; - en een mooi-e, wit-te schort voor, met kant; - en glim-men-de schoen-tjes aan, làk-schoen-tjes.... Hoe komt dat? En op de ta-fel staat een rui-ker ro-zen, en - nòg iets.... O, wat is er toch ge-beurd? Daar staat een bord met heer-lij-ke taart-jes.... Moe-der kijkt met gro-te o-gen. En Ti-ne-ke?.... Ti-ne-ke be-gint op-eens te hui-len. Ti-ne-ke duwt haar hoofd-je weg in moe-ders rok; en ze snikt
[pagina 39]
maar, ze snikt maar.... Waar-òm? En va-der lacht. Moe-der be-grijpt er niets van; - niets. ‘Ti-ne-ke, hoor toch eens.... Ti-ne-ke! Hoe kom je toch aan die mooi-e schoen-tjes, en die schort en die strik?.... Heb je die ge-kre-gen?’ ‘Ja,’ snikt Ti-ne-ke.... ‘já!’ ‘En die ro-zen en die taart-jes! Heb je die óók ge-kre-gen?’ ‘Ja,’ snikt Ti-ne-ke.... ‘já!’ ‘Ben je dan zo'n lief en ge-hoor-zaam meis-je ge-weest van-daag?’ ‘Nee,’ snikt Ti-ne-ke.... ‘nee!’ ‘En van wie heb je dat dan ge-kre-gen?’ Nee, moe-der be-grijpt er niets van, hé-le-maal niets. Wat is er dan toch ge-beurd?

Vorige Volgende