Briefwisseling. Deel 2: 1634-1639

1411. P.C. Hooft⁵⁾. (A.B.)

Zijn die overaerdighe veirzen Uwer Ed. Gestr. ingeblaezen van dien westen windt - gezeghende Zephyr - ik houd' hem voor den alderbraefsten stooker, om poëetsche geesten te heeten⁶⁾. Oft weet U Ed. Gestr. zoo lekker een' hartlaeffenis uit het IJ- en Zuiderzeevocht te puiren; 't vlugge paerdt, daer men zooveel af tuireluirt, magh zijn' wieken wel hangen laeten, en zijn' kraemerij opbreeken. Zot en niet zat zou men zich zuipen in dat bekoorlijk nat. Wat Engelsman was 't ook, immers een koninx broeder, die uit veelerleij weghen nae d'andre wereldt de malvazeipijp voor de keur nam? Hadd' hem zulk zap moghen gebeuren, ik zorgh van zijnent weghe - dun van tong is dat volk - dat hij vuirigher om een lange doodt, dan om 't eeuwigh⁷⁾ leven zou gebeden hebben. Oft 'er de heer Barlaeus gelijke smaek uit kaeuwen zal, daer slae ik twijfel aen, omdat U Ed. Gestr. zijner E. zoo op de teen treedt. Doch 't quaedst, dat 'er af koomen kan, legg' ik eenen jamber- oft jammerzang te zijn, die al meê zijn' geur heeft. T'mijnent is 't droogh werk, behalven dat mijn zoon⁸⁾ schijnt eenighe kitteling van dichten in 't hooft te krijghen. Te middagh sprak men van zijn' zuster een' masker te doen draeghen, om wit te gaêren. Dan - zeid' hij - zouw ze swarter dan nu zijn. Ik konde hem geen ongelijk geeven, ende teekende die kaets, als U Ed. Gestr. zien kan⁹⁾. De stof heeft hij verschaft; 't maxel is mijn, plat genoegh zeker, dan altoos een vernieuwing. En de menschen zijn 'er zoo aen, dat hun vaeken bet lust beter om argher te wisselen, dan zich gestaedelijk aen 't beste te houden T'zal ten minsten dienen, om de tijdt te lengen, die Uwer Ed. Gestr. doorgaends te kort valt. Zoo deed z'ook mij, in 't

5) Uitgegeven door Huydecoper, t.a.p., blz. 398; Van Vloten, t.a.p., III, blz. 146.

6) Den 19den Juli (vgl. Dagb., blz. 28) kwam Huygens met zijne vrouw te Muiden, te gelijk met Wicquefort, Vossius, Barlaeus, Schuyl, Baeck en Bartelotti. Men was 's morgens met mooi weer uit Amsterdam afgezeild, maar toen het tegen den avond stormachtig weder was geworden, wilden Vossius, Barlaeus en Wicquefort de anderen niet op den terugtocht vergezellen. Hierover viel Huygens van Baerle aan in een vers; deze verdedigde zich, en nu werd er eene serie van verzen gewisseld, binnen weinige dagen geschreven. Op geestige wijze werd de strijd gevoerd. Zie de heele serie van verzen in Gedichten III, blz. 5-15.

7) Boven: 't eeuwigh, staat: een langh

8) Nl. Aernout Hellemans Hooft, die toen zes jaar oud was.

9) Nl. het versje Joffrouw Lijsbeth lapt haer kaeken, dat onder den brief is geschreven. Het is gedrukt in Gedichten van P.C. Hooft, uitgeg. door Dr. F.A. Stoett, I, 1899, blz. 316, met den titel: Op een gemaskerde Joffrouw.

[p. 180]

bijwezen Uwer Ed. Gestr., de ooren derwelke, zonder dat, aenstendigher van mij - ducht ik - zouden gepijnight geweest zijn, ter gunste van mijnen swaegher Karel Hellemans¹⁾. De zaek is Uwer Ed. Gestr. bekent, ende zal haer - vertrouw ik - en mijnen heere haeren broeder, den geheimschrijver van staete²⁾, ter harte gaen, gelijk van harte bidt, met ootmoedighe gebiedenis aen beide, samt aen Mevrouw van Zuilekom, nevens welhooghe dankzegging voor de eere van haer bezoek ..... Van den Huize te Muiden, den 25^en in Hooimaent 1636.

1) Hij woonde op zijn huis te Deuren en was, toen de sauvegardes ten platten lande waren opgezegd, naar Bergen op Zoom gevoerd, waar hij door kolonel Morgan, gouverneur van die vesting, gevangen werd gehouden.

2) Maurits Huygens. Hooft schreef ook hem den 31sten Juli een brief (vgl. Hooft's Brieven, uitg. Van Vloten, III, blz. 152).