Briefwisseling. Deel 3: 1640-1644

2961. C. Barlaeus²⁾. (L.B.)aant.

Duo petis, Hugeni nobilissime, unum est, ut laesum Tesselae ocellum sinistrum ulciscar heroicis diris. Alterum est, ut sententiam dicam de controversis inter theologum Ultraiectinum et nobilem Gallum. Hoc posterius faciam, sed nondum. Nec enim iam animus est de formis substantialibus vel essentialibus contendere, postquam Regina mater et filia publici gaudij materiam omnibus praebent. Expectabo, tua pace, usque dum succesum videro finemque coeptae disputationis. Jam Zephyri illam et Favonij afflant, mox, nisi male calculum posui, Asper ab axe ruet Boreas³⁾. Quantos fluctus, quantas tempestates et presteras praevideo. Coroebus est, qui formas substantiales negat, et Coroebus est, qui eas adstruit. Quid futurum censes, ubi incaluerit disputatio? Ego huius philosophici Motus Quietem videre gestio. In miras se figuras vertent antagonistae; nec eodem semper situ erit amborum patientia. Quantis interea qualibusque argumentis sint depugnaturi novi mirmillones, extra pugnam spectabo quietus. Suave mari in magno, etc.⁴⁾. Obtigit nobili Cartesio adversarius non ignobilis, licet acer et indefessus, qui si in thesin suam flectere non poterit inferos, hoc est, rationem humanam, tota ipsum theologia obruet et atheismi tandem aut ἀϰαταληψίας crimen impinget, non ut vincat, sed ut odijs maleferiatorum obijciat candide et nullius boni noxa disputantem. Prius illud, quod Tesselam spectat, iam feci, non heroicis, sed iambicis diris⁵⁾. Praeivisti egregie, et risum mihi et Satrapae coniugique et filiabus movisti, isto divisionis sophismate. Ingeniosius est, quam ut latere Tesselam debeat, et liberius quam ut viduus viduae transmittere audeam. Audebo tamen, sed addito malagmate. Epigrammata tua et illa incerti scilicet autoris aveo legere. Non ero, mi Hugeni,

2) Zie No. 2960.

3) Manilius, IV, vs. 591.

4) Lucretius, II, vs. 1.

5) Met het gedicht: In laesum, grandi infortunio, in fabrili officina sinistrum Tesselae ocellum (vgl. Poem., II, blz. 434).

[p. 271]

prolixior, dum Regina mater filiaque et carnivori Britanni vos occupant. Dî immortales, exclamet Ergasilus aliquis Hagiensis,

Quanta pernis pestis veniet! quanta labes larido!
Quanta lanijs lassitudo¹⁾!

Vale, vir summe, et stricturas ingenî tui subinde nobis imperti. Amstel., X Mart. CIƆIƆCXLII.

1) Plautus, Capt., IV, 3, vs. 3 en 5.