Latijnse gedichten 1607-1620

121 ←17 09 1618 Ged., dl. 1 p. 122

Toelichting

Op 10 juli 1618 bracht koning Jacobus een bezoek aan Caron om kersen uit diens tuin te eten, iets wat hij ieder jaar deed. Bij die gelegenheid bracht de gezant Huygens' bedrevenheid in het luitspel onder de aandacht van de koning. Jacobus had op dat moment geen tijd voor muziek, maar hij beloofde enkele weken later de jongeman alsnog de gelegenheid te geven zijn talent te tonen op Bagshot. Dit was een landgoed dat hij in bruikleen had gegeven aan Caron en dat hij jaarlijks bezocht om er te jagen (Br., dl. 1 nr. 50; over Bagshot zie De vita propria 1,490-494). Pas op 17 september kon Constantijn zijn ouders berichten over de afloop. Jacobus was de week ervoor inderdaad op het genoemde landgoed geweest en had zich een klein half uur het luitspel laten welgevallen en zelfs waardering getoond (Br., dl. 1 nr. 56; De vita propria 1,490-499).

Het gedicht is besproken door Bachrach (Sir Constantine Huygens, p. 141 en appendix 36 met vertaling).

Metrum

Elegisch distichon.

Datering

Kort voor 17 september 1618 (zie toel.).

Overlevering

H1	K.A. XLIIIa-1, 1618/9v = basistekst;
H2	K.A. XLIIIa-1, 1618/7r;
Hk	K.A. XLIIIa-1, 1618/10r;
O	Otia, boek 1 p. 26;
M	Momenta desultoria, p. 303.

[p. 346]

Het type schrift van H1 is dat van een netafschrift. H2 maakt deel uit van het handschrift met nrs. 120-122 (zie nr. 120 onder overlevering). Hk heeft hetzelfde type schrift als de apografen uit jaaromslag 1620 die vermoedelijk speciaal met het oog op de Otia zijn gemaakt.

Commentaar

	citharam pulsaturus: Bachrach neemt aan dat Huygens voor de koning zou zingen onder begeleiding van luitspel (a.w., p. 141 en 218). De tekst zelf zegt niets over zang (de variant ‘cithara canturus’ betekent hetzelfde als ‘citharam pulsaturus’; zie old cano 5a) en de in de toelichting besproken brieven evenmin.
1	regum ter maximus: Jacobus was sinds 1603 koning van Schotland, Engeland en Ierland (zie comm. bij nr 92 vs. 57).
2	Thalia: een der Muzen.
4	ore rubor: Catul. 65,24; Ov. Am. 3,3,6; Ov. Her. 20,120.
7-8	Cui tamen - deos: wie Nederlands spreekt, d.i. iedereen uit de Nederlanden, kan rekenen op een welwillende houding van de Engelse koning. Op deze wijze probeert Huygens de nerveuze Thalia gerust te stellen. Het substantief verba hoort bij het beeld van de koning als een god wiens verschijning de sterveling doet verstommen en verwijst niet naar woorden die Huygens bij deze gelegenheid zou moeten spreken (een andere interpretatie bij Bachrach, a.w., p. 141).
8	faciles - deos: Ov. Her. 16,282: sic habeas faciles in tua vota deos; Ov. Pont. 4,4,30: et fieri faciles in tua uota deos.