Ghemaeckelijcker ist deuchdelijc als ondeuchdelijck te leven.
H.I. Seer beminde vriendt, dat het v vvel gaet is ons seer lief om hooren, Voor ons, ick dancke Godt. Mijn schryven is niet bysonders, dan dat ick u laet vveten dat vvy altsamen Esels zijn vvant vvy en moghen dit leven sonder arbeyt ende pijnlijckheydt niet ouerbrenghen, 'tzy oft vvy vvel oft qualijck leuen, wy moeten draghen die last des vyants, oft van onsen Heer. Maer soo ons die vvijse luyden leeren, dat vvy van twee quaden het best moetenkiesen, Soo laten wy alsulcke arbeyt verkiesen, daer schoone vruchten, ende een overvloedich loon af sal comen, 'twelck is arbeyt der deuchden, vande vvelcke sal comen tijtelijcke ende eeuwelijcke vrolijckheyt ende vvelvarentheydt die in alle teghenspoet, iae oock inde doodt vaste vertroostinghe is verleenende. Tis vvel vvaer dat die deucht met den eersten vvat lastich valt, overmidts onse ghenegentheyt tot het quaet.
Maer vvort licht deur die mede vverckende gratie Godt, ende om die vergheldinghe des eeuwighe levens, daerom seydt onse lieve Heer inden Evangelio, mijn last is licht, ende mijn Iock is soet, Maer die sonde is het alderlastichste: De Wijseman seydt oock, Een vvijs man heeft God ghegeven vreuchde ende ruste: Maer een Sondaer, benautheydt ende onnutte sorghe. Waer vvt men mach mercken dattet ghemackelijcker is deuchdelijck dan ondeuchdelijck te leven. Daerom bemint die deuchden, ende schout die ondeuchden. En blijft Godt den Heere bevolen.
Auteursrechtvrij