Roseliins oochies, ontleedt

XIX.

DIt is't bestemde uyr. Siet daer, siet daer,
De schoonste van de vvaerde Maegde-schaer.
Koom, Phoebe, hebt gy lust te sien een Maegd,
VViens vveerga 't rondt der aerden niet en draegt,
Noch dragen sal; verscheurt dan, door uvv licht,
Het vvolck-gevvaed van u bedeckt gesicht.
Doch siet vvel toe, dat onder 't scherp besien
Vvv Paerden geen verkeerden vveg en vlien;
Noch gy van 'sHemels gulde asch-punckt raeckt,
En soo den vall van Phaëton hermaeckt;
Doe d'Oceaen ley door de hitte droog,
En d'ope aerd schoubare Spooken spoog;
Doe d'ouden Schipper 't Vêer-mans ampt opsey,
En 't svvarte Bootjen sonder Stuyr-man ley:
Wanneer de Hell de dulle Furij-Vrouvv,
Met hare toorts, ten Hemel senden vvouvv;
Had Padus, door synn vochten vvater-vloed,
VVt medelij, de hitte niet versoett.

Koom, Phoebe, vry met uvve fackel uyt.

Maer vveet; dat als dien kleynen Minne-Guyt

[p. 101]

 

VVeerom de Gôon vvil branden door de Minn,

 

Syn toorts ontvonckt aen't Licht van mijn Godin.