De âld kast dy't har no ophelle wie al sa yn ferfal, dat der gjin goeds mear fan te sizzen wie. It benzinebrûkme behearde ek al ta it ferline en dreaun fan in turfgenerator gie de reis nei Ljouwert ta oan.
As interke wie hja suver feestiik op 'e pleats ûntfongen. Dizze maitiid soe hja acht jier wurde en waard hja op heech befel opfoardere.
De reis gie oan en nei folle mankeminten en wetter bypjutskjen kamen hja te Ljouwert. By de ‘lange stâlen’ moast de fos ôflevere wurde. Twa taksateurs stiene al ree doe't de auto d'r oan suchtsjen kaam.
Krekt foar de doarren wie it: ho! Mar se wiene der ek.
De sjauffeur raamde mei in nytlige hoart it kabinedoarke iepen en dûkte út syn kast. ‘Krekt teplak. Men soe 't langer ek ferpoffe’ en mei in ferwoedene troanje stoep er om it merakel hinne, dêr't er dei út dei yn mei siet te hâlden en te kearen.
‘Kom, kom, ik haw 't wol minder meimakke,’ sei de C.C.D.-er en doe tsjin de taksateurs: ‘Ik tocht fan 'e moarn: dit kin der hjoed wolris om spanne, mar sa mak as in laam, man,’ en tige oer it risseltaat tefreden soed 'r trochgean, mar ien fan de beide taksateurs frege kâldwei: ‘Hiene jimm' ek in polysje mei?’
Mei in lytsachtsjen sei de C.C.D-er: ‘O... dy...’ en doe tsjin 'e sjauffeur dy't yn 'e auto gie om Trude der út te heljen: ‘Wêr is dy bedarre?’ ‘Dy is dochs mei de boer yn 'e hûs gien?’ klonk der dôf út 'e autobak wei.
‘No ja,’ de C.C.D.-er klienearjend, ‘dy hat ek net iènkear in bek opdien.’
‘Dat hoegde ek net,’ sei de âldste taksateur koartôf en mei begearige eagen naam er de fos op, dy't stapke foar stapke by de belape barte del kaam.
‘Lit 'm mar effen stappe, jonge,’ doe't de guds op 'e grûn stie. As ferstie Trude dit. De kop heechop, in bytsje skean nei dit diel fan 'e stêd, dat der no sa keal en útstoarn hinne lei, stoep hja yn loftige swier oer it effen pún by de lange stâlen lâns. De sjauffeur hie der wurk fan om har stap by te hâlden. Ien fan de taksateurs stoep in eintsje mei en seach mei wolgefallen nei gong en hynder.
‘Ho mar,’ rôp er. ‘Moaiernôch sa, swaai 'm mar werom.’
Yn in feech wie Trude yn 't rûn. Hja prûste. Moed en noft spriek út har eagen.
De taksateur weau, kalmoan, mei ien hân.
‘Foarsichtich!... Efkes drave.’
Auteursrechtelijk beschermd